Бұл жерде бір айта кететін жағдай, мақсат мас болу емес, досыңмен сыр бөлісу! Қызу кезіңде ішіңе сыр сақтамай бәрін ақтарып саласың! Ішу дегенге араққа тойып ап, маскүнемдікке салыну деп түсінбеңіздер!
Күйзеліс деуге келмес, бірақ көңіл-күйім болмаған кездері ..... Қоғамда жүрген соң ешкіммен араласпау мүмкін емес. Сондықтан барынша ешкіммен сөйлеспеуге тырысамын. Егер біреулер мазалап, сөйлетуге тырысып жатса, айғайлап, немесе көңіліне тиетін "жылы-жылы" сөздер айтып тастауым мүмкін. Сосын бір ұйықтап тұрғаннан кейін ертесіне бәрі қалпына келеді.
күйзеліске түссем, ешкімнің сұрағына жауап бермеймін, бәрін қиратып тастағым келіп тұрады, байқаусызда адамдарды ренжітіп аламын. Бірақ менің күйзелісім ұзаққа бармайды. Өзіме тез арада келе қаламын. Уағыз тыңдау, хадис оқу немесе Замира атты құрбыммен сөйлесу мені күйзелістен тез арада алып шығады.
Сонда да дұрыс емес қой
Мысалға менің біреудің қателігіне ызам келеді, бірақ тез ұмытамын.
Ол не сонда?
Толғырақ... толығырақ...