Сол түні....

(Фариза апаға)

                              Қазақ қызы болдыңыз ер жүректі,                                                                                                            Болдыңыз кең жүректі, шер жүректі.                                                                                                        Қайталанбас аруын қимай-қимай,                                                                                          Өмір атты шаңырақтан ел түлетті.

                            Сіз мұңайсаңыз, дала да мұңаяды,                                                                                                        Самал желі сілкініп ұлғаяды.                                                                                                                         Бақиға аттансаң да, рухың тірі,                                                                                            Жүрегіңіз ай мен күнге  сыр жаяды.

                         Фариза апа, өлеңнің ұлы арнасы,                                                                                                                Қазақтың әдебиеттің жыр жалғасы.                                                                                                                Өзіңіздей перзентін  кең даланың,                                                                                 Аныққой елің естен шығармасы!

© Жұмахан Нұрлыхан