Қазақ қызы жаугершілік заманда қанжармен шашын тарап, шашын төбесі-не тарақтай түйіп, ерлермен бірге атқа қонып, елін қорғағанымен, 1941-1945 жылдардағы соғыс кезінде майданға аттанғанында бұрымдарынан амалсыз айырылуға мәжбүр болды. Солардың бірі Шығыстың шолпаны – Мәншүк Мәметова еді. Оның бұрымынан айырылған алақайғысы туралы ақын Дүйсенбек Қанатбаев тіпті, былайша жырлайды да: Айқасқа барам өліммен,Қайтемін жалғыз бас қамын.
Бұрымымды төгілген,Туған жер, саған тастадым.
Шашымды мақтап айтса наз,Қинап ем жігіт талайын.
Тоқташы, сәл-пәл, шаштараз,Айнаға қарап қалайын ...
Шақырып апат гүрілі,Майданда жатты ұйып қан.
Арудың әсем бұрымы, Кесіліп түсті иықтан!
Қара жер бетін қан қылып, Окоптан талай тұрмады.
Ұйқыда қазір мәңгілік, Батыр қыз майдан құрбаны.
Омырауын оқ тесіп, Қиса да сол қыз ғұмырын
Жүргендей әлі от кешіп, Қия алмай қара бұрымын! ...
Бұрымымды төгілген,Туған жер, саған тастадым.
Шашымды мақтап айтса наз,Қинап ем жігіт талайын.
Тоқташы, сәл-пәл, шаштараз,Айнаға қарап қалайын ...
Шақырып апат гүрілі,Майданда жатты ұйып қан.
Арудың әсем бұрымы, Кесіліп түсті иықтан!
Қара жер бетін қан қылып, Окоптан талай тұрмады.
Ұйқыда қазір мәңгілік, Батыр қыз майдан құрбаны.
Омырауын оқ тесіп, Қиса да сол қыз ғұмырын
Жүргендей әлі от кешіп, Қия алмай қара бұрымын! ...
не в тему, не сұрақ әдемі емес деген? Жігіттер, даже қыздар туралы әңгіме де айта алмай ма осы заманда