Жыраулық өнер поэтикасы

Әрбір өнер туындыларының өз шебері,жасаушы өнерпаздары болатыны ешбір өнер туындысы көктен даяр күйінде түспейтіні әркімге ақиқат.Сондай ақ қазақ поэзиясын жасаушылар да өз халқының талантты перзенттері.Әр тұста ағаштан түйін түіп қыш пен тасқа ою ойып мәрмәрдән мүсін алған шеберлер сияқты сөз кестесін құра білген тіл құдыретін игерген асыл сөз шеберлері болған.Оларды халық әр түрлі атаулармен атап қадірлеген.Көркем сөз өнерінің көне шеберлерін қазақ халқының жырау деп аттап келгелі мәлім, Жыраулар поэзиясының өріс алған кезеңі XIV-XVII ғасырлыр.Бұл тұстағы әдебиетіміздің қай саласы болмасын оған жыраулардың қатысы мол.Ауыз әдебиеті туындыларын жасаушылар да оны жалғастырушылар шешендер мен жыраулар болды,Олар шығарған әдебиет үлгілері ойлы срлы толғаулар ақыл өсиет түріндегі шешендік сөдер,тұспал дидактикалық термелер, сондайақ елді жеңіске бастаған батырладың көзсіз ерлігін жырлаған ерлік эпосы,еғл қожаларын дәріптейтін мадақ жырлар ,қайғылы қазағабайланысты азалы сөз терең ойымен жұртты ұйытқанақыл иелерін қошемет тұтар жырлар болды.