Аймалап сүймес ай-меңім,
Түндерде сенсіз қайтемін?!
Жаумап па еді жаңбырым
Жылағанымда қайда едің?
Күн күлген уақта қайда едің?
Мен күлген шақта қайда едің?
Әніңнен салған ауырдым,
Ауырғанымда қайда едің?
Қайда едің сол бір көктемде,
Самал жел беттен өпкенде
Алғаш боп саған өпкізбей
Жапыраққа жасым төккенде.
Сезімім көктеп бүр атып
Өзің деп жайнап, гүл ашып
Құлпырғанымда қайда едің,
Жүр ем ғой ессіз ұнатып?!
Қыздармен қырға ергенде
Сені ойлап гүлдер тергенде
Қайда едің, қалқам, қайда едің
Гүл үзіп өзге бергенде
Жүректен жырым үзгенде
Мұңымнан моншақ тізгенде
Қайда жүр едің, қалқатай,
Қамқоршы болмай біздерге
Шілде де болсын ақпанда
Ақ тілек айттым ақ таңға
Қайрылшы, қалқам, еліңе
Ақ байлап кеттім ақ талға
Жаныма жанды жуытпай
Көңілімді іңкәр суытпай
Күткенде күнде қайда едің
Сөзіңді сертті ұмытпай
Қайда едің, қалқам, қайда бақ
Ән салам жаным «қайда-лап»
Жүзімді жасым аймалап,
Қайырмаңды жүрмін қайталап.
Жұлдыз БЕЙСЕКОВА.