Жігіт қызға алғаш рет, өзі де күтпеген жерден сыбыр етті:
— Мен сені сүйем…
Қыз ойланбастан:
— Мен де сені сүйем
— …
— Жалпы менің жек көретін адамым жоқ, адамдардың бәрін сүйем
— Сені де бәрі сүйед, сені жек көретін ешкім жоқ шығар.
— …
— Сенің ақылыңа, тапқырлығыңа сүйсінбейтін адам жоқ.
Қыз қысылғаннан қызарып кетті:
— Сен мені ұялтып қойдың ғой.
— Ұялғаның, сені тек сұлуландыра түседі екен.
— …
— Сенің келбетіңе қараудан көзім тоймайды, қараған сайын кеудемдегі жүрегім бір тулап алады. Сенің саусағыңның ұштарына дейін менің сүйіспеншілігімді тудырады. Сен жүрген жол, сен жұтқан ауаға дейін мен үшін қадірлі.
— …
— Сенің аяулы алақаныңды алақаныма алғым келеді, арасынан нұр төгілсе екен деп… Бағыма балап бағалағым келеді, жарасқан жұбымыздан шуақ тараса екен деп…
— Арманың аз емес екен,… Осыған ұқсас армандары бар басқалар да жоқ емес қой
— Басқалардың да бар екеніне күмәнім жоқ. Саған ғашық жалғыз мен десем, шындыққа жанаспас еді. Олардың да алып ұшып саған жетуге асығары анық. Тілерім біреу – бағым деп мені тапшы…
— Өмір деген — қиын соқпақ?..
— Қиын жерін маған бер, мен көтерем…
— Бағым деп жаңылысып, жығылғандар да бар?..
— Жұбымыз жазылмаса, жығылмаймыз.
— Бақыт таппасақ, шағынып, кімге жылаймыз?
— Дүние төңкеріліп кетсе де, екеуміздің бақытымыз бізден кетпейді…
— ...Қандай әдемі сөздер еді
— Осы әдемі сөздердің бәрі тек саған арналған.
Ол осының бәрін Университет асханасында күнде көріп қалатын студент қызға айтқысы келді. Оның сұлу жанары, сүйрік саусақтары, бүлкілдеген бұғағы, сәнді шашы, жарасқан киімі – бәрі, бәрі жанын баурап тұрады. Шыныаяқтан ұстаған саусақ ұштарынан, құрбыларымен тілдесіп отырған келбетінен, тартымды қылықтарынан көз алмай қарап отыра беруге бар. Алайда, осы жолы да тіпті жақ ашып амандасуға батылы бармады…