Қалалық пен далалық

Қалалық:

– Алло, досым қайдасың?  мен қазір ауылдарыңа бара жатырмын, жанымда екі-үш ағайыным бар еді. 

Далалық: 

– Аман-есенсіңбе?  кезікпегелі көп болды-ғой, жәрәйді, жәрәйді, келіңдер, мен қазір ауылға кірер жолда сендерді тосамын, жәрәйсің досым, ауылға ат басын бұрғаныңа рақымет. 

Далалық кеште мал сойып ет асты, оларды Айран-сүтпен, ауылдың бауырсақ, сармайымен қарсы алды, оларды неше күн асты-үстіне тұсып күтті. 

Бір жылдан кейін далалық: 

– Оу досым, амансыңба?  мен біраз сырқаттанып қалаға келіп едім, қазір қайдасың?  

Қалалық: 

– Я, қалайсың?  досым мен күндіз қызметте едім, саған кеште хабарласайын. 

Кеште далалық қалалыққа телефон жалғады, телефонда ; 

<<Кешіріңіз, сіз соққан телефон сөндірулі болмаса біраз тұрып қайта жалғаңыз >>.

Жеті-сегіз рет жалғап, көңілі әбден қалған далалық екі-ұш күн қонақжайда болып, ауруын емдетіп ауылға қайтты, жолда ;-ай, аңқау, салт-дастүрін бұзбаған аңқылдақ, ақкөңіл далалық қазақтарым-ай,-деді кең бір күрсініп !