Мади Қадыров – Гитарадағы хикая

Күн кіргенде күркесіне,

Бір сұлу қыз бүркенеді көрпесін.

Жаңбыр жауып жер жүзіне,

Әлдилейді самал желмен еркесін.

Таптырмайтын табиғаттың,

Қойнауында жатқан

Асылындай.

Шеңберінен шариғаттың шықпас.

Заманауи зұлымдар ұқпас.

Арнар едім сол аруға

Ғасырымды-ай.

Құралым бар

Қол үйренген гитара

Шақырғаным шабыт.

Ойда хикая

Сындар болды талай.

Оған қарсы не шара,

Шаруасыздың күйін кешкен

Бейшара жан деп.

Ойлап жүрген бұқара

Халыққа ерме

Болсын ойың бейтарап.

Ертеңгісін жарық көрсе

Мендік күйтабақ.

Менен өзге үміткерлер

үйқамаққа алып

Екеумізді айырмақ болады.

Гүл бергенге кезектесіп.

Қол сүйгенге таласады өзгелер.

Күлдіргендер бар ма сені?

Бар ма арасында адам өзің көздеген?

Бүлдіргендер өлкесіне,

Ап кеп ертесіне

Орамал сап.

Алып қала алам ба сені үйімде?

Қалың малым бір кем дүнием деп,

Тежеп жүрмін өзімді өзім кешірім бер.