Тәңірберген Молдабай,
Малға жарлы болса да,
Айтар сөзге, тілге бай.
Сөйлер сөзге келгенде,
Орынбордың алдында,
Тағалаған жорғадай.
Сөйле, тілім, жалықпа,
Жақында жақсы халыққа.
Білгеніңді айтпасаң,
Тыңдар сөзің бар ма екен?!
Сіздің айтқан халыққа,
Айтарыңды анықта,
Алтын құстай шалықта.
Жақсы менен жаманды,
Қаусырма жақ, қызыл тіл,
Көп ішінде анықта.
Молдабайдың әні еді,
Осылай қылып ән салсам,
Домбыраның сәні еді.
Алтын қалпақ, жез телпек,
Хандар киген көзіне.
Кімдер әуес болмаған,
Молдабайдың сөзіне.
Ақ жібегі болмаса,
Үйдің сәні келмейді.
Шым ораулы болмаса,
Шидің сәні келмейді.
Егескен жауын мұқатпай,
Ердің сәні келмейді.
Қара жерден қар кетпей,
Көкорай шалғын, жер кеппей,
Жердің сәні келмейді.
Үйрек ұшып, қаз қонбай,
Көлдің сәні келмейді.
Қызыл-жасыл киінбей,
Қыздың сәні келмейді.
Қыз боз бала жиылмай,
Жырдың сәні келмейді...
Молдабайдың әні еді,
Осылай қылып ән салсам,
Домбырамның сәні еді.