Өмір кесесі

Тағы бір тамаша тәмсілмен бөлісудің реті келіп тұр. Ендеше, төменге көз жүгіртіңіздер:

* * * *

Бірде Ұстаз менен сұрады:

- Ауаның дәмін сезіне аласың ба?

Орман ауасын сіміре жұттым да, бірнеше иіс түрін айтып бердім. 

- Иә, иіс сезуің жаман емес. Ал дәмге келсек?

Иттерге ұқсап тілімді оңды-солды ауыз қуысында жыбырлатып та көрдім, алайда, сол күйі түсіне алмай дал болдым.

- Жақсы, - деп Ұстаз күлді де, артыман бас салып қысып, ауыз бен мұрнымды алақанымен жауып тұрды.

Қарсыласудың сол сәтте түк те шешпейтінін түсіндім. Бірақ бір минут өтер-өтпесте өмір сақтау түйсігі тұла-бойды тыпырлатып, қарсылық көрсете бастады. Сонда барып қана Ұстаз мені еркіме қойды. Ал мен болсам, Өмірді кеуде кере жұтуға айналдым. 

- Өмірдің дәмі, - дедім мен, жөнге келіп.

- Дұрыс. Осы дәмді үнемі сезініп жүруің тиіс. Бұл дәм суда да, тамақта да, сосын тағы да көп нәрселерде бар. Есіңде болсын, дәмі жоқ тағамды жеуші болма. Жан-жүрегі өлген адаммен әңгіме соқпа. Өмір кесесінен рахаттана шөліңді қандыр, бірақ, асықпа, себебі, уақытынан бұрын кесені бос қалдыруың да мүмкін, төгіп алуың да ғажап емес. 

сурет:www.pepsilight.ru 

Аударған: Фараби Арыстанбек