Әдебиеттанудағы мифологиялық мектептің негізгі ұстанымын сип

ХІХғасырдың бас кезіндеГерманиядаағайындыГриммдернегізінқалап, оданРоссияғаауысқанмифологиялықмектептіңмифологиялық, ауысыпалужәнеантропологиялықтеорияларыболды.
Бірақ, мифологиялықмектепәлемдікәдебиеттанудаәдебимұраныигеружолындағытыңізденістердіңбіріеді.
Фольклордыжинап-жариялау мен зерттеудеоныңшығутарихытуралымәселекөтереалғанбұлтеорияларғылымиізденістержолындатыңбағыттағықадамдареді. Тіптімаркстік-лениндік методология дәуірлептұрғанкездіңөзіндеорысәдебиеттануныңтарихынзерттеушіғалымдарбұлмектепті: «Именно в недрах мифологической школы возникают, берут начало ведущие направления литературоведческой мысли ХІХ в.», - депбағалағанболатын.
Мысалы, XIXғасырдың басында Европа ғылымында барлық тілдер басында бір атадан тараған дейтін индоевропеизм қисыны туады. Оны «ата тіл» (праязык) теориясы дейміз. Немісфольклористері ағайынды Якоб жəне Вильгельм Гриммдер мен ағылшын ғалымы МаксМюллер болса, басында барлық елдер фольклорының сюжеті мифтен туған, олардың
мифологиясына герман халықтарының мифтік сюжеттері негіз болған. Сол сюжеттер
кейін түрлі халықтарға ертегі, эпсо түрінде тарап, өмір тонын киген дейтін қисында
жақтаған. Мысалы, М.Мюллер алғашқы сюжеттер ай, күн, жұлдыз, бұлт, найзағай, аспан
мифтерінен туған десе, оның шəкірті В.Мангард жер мифтерін зерттеп, жер-су, орман-тау,
неміс тəңірлері жайындағы мифологияны ауыз əдебиетінің мазмұны деп білген. Осы
бағытты белгілі түрде XIX ғасырдағы орыс ғалымдары Буслаев пен Афанасьевтер де
қолданған. «Мифология мектебі» өз кезінде жер жүзі халықтарының фольклорын
зерттеуге əдеуір ынта тудырған. Бірақ оның барлық фольклор сюжеттерін мифтен
тудыруы даулы болады. Россияда прогресс пен регресс идеялары тартысқа түскенде, орыс
славянофильдері фольклор арқылы халық тұрмысының ескілігін романтикалайды. Бұл
ескі наным, əдет-ғұрыпты марапаттау ғана емес, крепостнойлық құрылысты идеалаудың
да көрінісі еді.