Тіршілікке махаббат

Бір кәрі, бір жас соқыр өзара сүйеніп, көшеде өздерінің дәстүрлі музыкаларын тартып күн көреді екен. Бір күні ғұмыр бойы жалғасқан осы тіршілігіне шыдас бермеген кәрі соқыр төсек тартып жатып қалады. Көп өтпей дүниеден өтеді. Ол өлер алдында аузына ептеп су тамызып отырған кіші соқырға: «Балам, мен саған бір құпияны ашайын деп отырмын. Ол құпия ашылған сәтте, сен бақытты боласың. Жарық күнді көресің. Мен оны біз күнде тартатын музыка аспабының қорабына тықтым. Есіңде болсын, оны қазір ашуыңа болмайды. Осы музыка аспабының ішегінің мың талын тоздырған кезде барып ашуыңа рұқсат. Әйтпегенде, сен жарық күнді көре алмайсың. Көзің мәңгі су қараңғы күйінде қалып қояды» дейді. Сөйтіп шал көз жұмады. Ал жас соқыр күндерін күнге жалғап, әуелгі орнында өмір сүріп жатады. Ол жарық күнді тезірек көру үшін, шалдың тапсырған аманатын орындау үшін әр күн сайын бар қайратын жинап, бар ынта-жігерімен күй тартады екен. Мың ішек ауысып, мың ішек тозып болғанынша, жігіттің жастық шағы да өтіп, жерортасы жасқа келеді.

Ол ақыры бұл күнге де жетті. Қос қолы дірілдеп, қуанышы қойнына сыймай, музыка аспабының қорабы түбінде жатқан аманатты алып шығады. Жолдан өтіп бара жатқан жолаушыларға тапқан парақшасын көрсетті. Ол – бір парақ ақ қағаз екен. Ешқандай жазу да, жарық күн сыйлар құдіреті де жоқ ақ қағаз екен. Оның көз жасы діріл басқан тұла-бойымен бірге діріл қағып тұрған параққа тырс-тырс тамып жатты.

Кәрі соқыр мұны алдаған екен. Жоқ! Жол бойында сілейіп тұрған соқырдың жүзіне күлкі үйірілді. Сол мың ішекпен бірге аузынан ана сүтінің дәмі кетпеген жас соқыр бүгінде кәрі қақса шалға айналды. Ол ақыры бұл құдіреттің күшін түсініп жетті. Сырын білді. Ол ешқандай да жазу жазылмаған ақ парақ болғанымен, онда теңдессіз құдіретті сөздер бар еді. Ол сөздерді жас соқыр өзі жазды. Жазуға шабыттандырып, мүмкіндік берген кәріге мың да бір алғысын айтты.

Бұл құдіреттің аты – үміт шұғыласы еді. Тағдыры қараңғы әлемнен бастау бастау алып жатқан жас өскінді тек үміт қана, көкірекке жасырынған әлсіз сәулеген деген талпыныс қана құтқарар еді. Шал соны білді, әрі осы мол шұғылаға айналар әлсіз сәулені оған бере алды. Қараңғылық мәңгілік емес, осы әлемнен тек құлшынуын тоқтатпаған адам ғана құтылмақ. Жарық өмірге жетпек.

Дайындаған: Мейіржан Әуелханұлы

Сурет: lmhwee.com