Жырсүйер оқырман! Назарларыңызға ақынжанды жас талаптың жырларын ұсынамыз. Өлең төрт аяғын тең басып, арқырап тұрмаса да, өлеңнен жырға құмар жанның жүрек шынайылығы сезіледі. Олай болса, жас талаптың жырларына төреші өзіңіз, оқырман!
Молдағалиев Ерхан Болатұлы – Арқалық мемлекеттік педагогикалық институтының «Қазақ тілі мен әдебиеті» мамандығының 4 курс студенті. Қостанай облысы, Жангелдин ауданы, Жаркөл ауылында 1992 жылы сәуір айының 12-ші жұлдызында дүниеге келген. Қаратүбек орта мектебінің түлегі.
Сары дала
Сары дала сарнап жатыр күлімдей,
Қарапайым менің нұрлы түрімдей.
Тарихымды жыр еткім-ақ келеді,
Шығысымның шыңы «Мың бір түніндей».
Шертер күйін, кемел дана абыз бар,
Айтатұғын әлі талай аңыздар.
Қабырғасы қайыспаған зіл мұңнан,
Соның бәрі қара жерге қарыздар.
Тылсымы мол шертетіндей көкте сыр,
Кейіпіне еніп жанның өкпешіл.
Барды әсте жоқ қып тынған ғайыптық,
Шырыш қабық екен ғой бұл тек кесір.
Ай айыптар түйіп алған қабағын,
Жосып өткен шөңгесіне табанын.
Арудайын сыңғыр қаққан шолпысы,
Жалт етеді шоқ жұлдызым жанарың.
Тумысынан жаратқандай биік қып,
Асқар тауға берген екен иықтық.
Телдесетін жоталарда жосылған,
Үндесетін арманым көп киіктік.
Шөл де, көл де, орман, емен, терек те,
Бәрі архив тынып тұрған дерекке.
Ұғынатын ақ қаралы қос құлын
Өмір өзі құрылғасын себепке.
Қызғалдағым
Жүрегіме қалдырып өткен белгі,
Міне, менің жаныма көктем келді.
Қуаныштың шын дәмін таттым бүгін,
Орындалып арманым көптен бергі.
Балғын шақтың елесі есімдегі,
Еркелікті тұрмысың кешіргелі.
Енді менің зіл батпан мұң – қайғымды,
Көтересің бір жүріп көш ілгері.
Бақ деп ұқтым, орнаған басымдағы,
Сая тапқан жанымның жасыл бағы.
Өзің барда, мен үшін түк те емес,
Жасқай алмас тағдырдың жасындары.
Аялайтын әркез де ізгі ардағын,
Елемейтін өзгенің сызданғанын.
Асыл жарың өмірлік серік етті,
Түсін енді Өлеңге құштар жанын.
Түсін мені, жарығым, Қызғалдағым.
Тың дүние туылар жырлар әлі,
Өзгелерге қымбатты тым бағалы.
Қарып кетіп жүрмесе болар еді
Кернеп алып қызғаныш ызғар әні.
Қайран жүрек, ертерек білмедің бе?
Жаңа ашып жаңа өмір ақ парағын,
Ақ парағын қолыма ап қарадым.
Білемін бәз күнімнің қызықтары,
Жүрегімде мәңгілік сақталарын.
Өткенім, өткерерім хаққа мәлім.
Қыран құстай көңілім қалықтағын,
Өмірімнің оң-солын танып бәрін.
Танығаным не екен танытқаным,
Келеді бәрін білгім анықтағым.
Қаншалық күресерлік қалыпты әлім.
Арманның шырқау биік белесінде,
Дақ түсірмен ер деген өр есімге.
Тек өкінбе өткен күн оралмайды,
Сенбейсің бе, жүрегім сенесің бе?
Қалдым мен де өткен күн елесінде.
Білемін, білмейтінім әлі де көп,
Жанымды емдейтұғын дәрі де жоқ.
Әр адамның санасы сезімі мен,
Үндеспейді, себебі жаны бөлек.
Ақынжанды жүрекке бәрі керек.
Өзімнің жүрегіммен үндесемін,
Үндесемін, сұраман күнде есебін.
Үмітім өмірімнің мән мұраты,
Сен жоқ болсаң, мен өмір сүрмес едім.
Өмірімнің қақталған сүрлеуінде,
Сүрлеуінен жүрген ем бір легінде.
Бәрін-бәрін өзгертіп қояр едім,
Не боларын ертерек білгенімде.
Қайран жүрек, ертерек білмедің бе?!
Сурет: stihi.ru, wallplanet.ru, 1ms.net
Дайындаған: Мейіргүл Оңғарова