"Бұл процестен кейін әйелдер көп нәрсе түсінеді деп үміттенемін". Прокурор Айжан Аймағановамен эксклюзив сұхбат

Tengrinews.kz редакциясы қазақстандықтарға Салтанат Нүкенованың өліміне қатысты соттан кейін белгілі болған прокурор Айжан Аймағановамен сөйлесті. Осы сұхбатта - Қуандық Бишімбаевтың қатесі, өзінің жеке өмірі және атышулы процес елімізде қандай өзгерістерге себеп болатыны туралы айтылды.

Төменде қысқартылған мәтін нұсқасы берілген:

- Айжан, қалыңыз қалай?

– Бірқалыпты, деп қояйық (күлді).

– Іс осымен бітті, үкім шықты. Бүгін көңіл күйіңіз қалай?

- Әлі өз-өзіме келе алмай жүрмін.
- Арқаңнан жүк түскендей болды ма?

– Е, иә, белгілі бір жүк түсті. 

- Енді өзің туралы сөйлесейік. Өте аз ақпарат. Қай өңірдің тумасысыз?

- Менің мектеп жылдарым қайта құру жылдарына тап болды. "Сұрапыл" 90-шы жылдар". Кейде қиын болды. Менің ата-анам консерваторлар, олар бізді біз бәрін дұрыс жолда болсын деп, "дұрыс, бұрысты" үйретіп тәрбиеледі. Өмірімде көп жақсы адамдарды кездестірдім. Мектеп кезінде мұғалімдерім өте жақсы болды. Менің жетістікке жетуім – Дәуіт орта мектебінің ұстаздарының еңбегі. Оларға шексіз алғысымды білдіргім келеді. Шағын ауылда бос уақыт болмаған кезде ұстаздар бізге сабақ берумен қатар, бос уақытты өткізуді де жүргізді.

Анам – мұғалім, қазіргі таңда білім беру ісінің үздігі. Әкем ол кезде ауыл шаруашылығы техникасында жұмыс істеген. Білесіз бе, оларға жалақыны "макарон" ретінде бергенде бізде бөлменің жартысы макаронға толы болатын. Әке-шешеміз ештеңеге көңілін түсірмей, әлі де болашаққа сеніп, бізге жақсы тәрбие мен сапалы білім берді.

Мектепті бітірген соң оқуға түскім келді... Қазір қалай аталатынын білмеймін, бұрын Қарағанды жоғары милиция мектебі болатын. Мен жай ғана армандадым, погон таққым келді.

– Тергеуші болғың келді ме?

– Иә, органдарда жұмыс істегім келді... Бірақ отбасым қарсы болды... Нәтижесінде Қозыбаев атындағы Солтүстік Қазақстан университетіне оқуға түстім. Мен сонда оқып, 4 жыл жатақханада тұрдым. Бұл нағыз студенттік жылдар еді. Мен де сонда үлкен өмір мектебінен өттім.

2009 жылы университетті бітірген соң... Петропавл қалалық сотына мамандарды қабылдау туралы хабарландыруды көрдім. Мен бағымды сынап көрейін деп шештім, құжаттар тапсырдым, тест тапсырдым, әңгімелесуден өттім. Мен резервке алындым. Бір апта запаста болдым, кейін бас маман, сот хатшысы болып жұмысқа орналастым... Қасымда тағы бір қыз бар еді – Саида. Ол екеуміз судьялардың хатшысы болып жұмыс істедік. Ол маған: "Айжан, егер судьялар келмесе, құжаттарды прокуратураға тапсырайық" дейді. Дегенмен, судья болып тағайындалу оңай емес. Біз ауылдың қарапайым қыздары едік, іске шынайы қарайтынбыз.

Құжаттарды прокуратураға тапсырдық. Жалпы, мен мұны қол жетпес нәрсе деп санадым... Екеуі де запасқа өтіп, хатшылық қызметін жалғастырды. Ал Саиданы прокуратураға жұмысқа шақырды. Және бірден тағайындайды. Мен әдетте эмоционалды адаммын. Қазір жұмысыма байланысты мен эмоцияларымды ұстап қалуға тырысамын. Бірақ сол кезде 23 жасымда қатты ренжідім. Жалпы, неге екені белгісіз, мен үшін өмірде бәрі қиын болды. Құжат тапсырып өте салған немесе тест тапсырып бірден өте салған кез болмады. Әрине, барлығын қиындықпен алуға тура келді.

Бір-екі айдан кейін маған кадрлар бөлімінің бастығы хабарласты. Ол кезде Әбдірова Айман болды. Ол: "Айжан, сіз неге әлі резервте жүрсіз? Келіңіз, сізбен сөйлесіп көрейік" дейді. Осылай прокуратураға тап болдым... Мен сынақтан өттім, өмірімде бірінші рет мұндай тестілеу болды.

Мен 24 жаста едім. Үлкен кеңсе, қазір есімде, шамамен 12-13 адам отырды, бәрі маған қарап тұрды. Мен мінбер артында тұрмын. Бұл менің арманым емес пе? "Айжан, сен бұл өмірде кім болғың келеді?" деген сұрақ есімде. Мен тұрып: "Судья" дедім. Бәрі күліп жіберді.

Мен осы мінбердің астына тығылып қалуға немесе бір жаққа қашып кеткім келді. Екі бетім қызара түсті. Мені жұмысқа алған Айман Әбдірова: "Әріптестер, білесіңдер ме, мен судьялық резервте тұрмын, бірақ бұл менің прокуратурада мансап құруыма кедергі емес", - деді. Бәрі тыныштала түсті. Бірақ бұл маған сындай рух берді!

Әрбір қате, әрбір қате қадам – ол да бір қадам. Алға жылжу үшін қандай да бір қадам. Прокуратураға осылай келдім, погон таққаныма бір күн де өкінген жоқпын... Прокуратураға келу жолым қиын болса да, қызық болды. Осы қиындықтардың арқасында мен осы деңгейге жеттім.

- Отбасыңызда жалғыз баласыз ба?

– Жоқ, үшеуміз. Үш қызбыз, ұл бала жоқ. Үйдегі ұл бала да мен болған шығармын. Менің мінезім қатал. Ата-анамыз ең көп менімен уақыт өткізген шығар... Олар қиналған жоқ, бірақ мен ең көп көңіл бөлуді талап еттім. Мен ортаншымын, үлкен әпкем мен сіңлім бар. Үлкені - Айнұр – ол да тұрмыста, үш баласы бар. Ал кенжеміз Мақпал ұл тәрбиелеп отыр, ол да тұрмыста.

Ата-аналарға құрметім үлкен. Қаншама қиындықтарға қарамастан, болашақ өмірімізде бізге пайдасын тигізетін дүниелер сыйлағандары үшін алғысым шексіз.

-Сіз тұрмыстасыз ба?

- Иә, мен тұрмыстамын, отбасым бар. Үш балам бар: екі қыз және бір ұл. Балалар әлі кішкентай, олар болып жатқан нәрсенің бәрін әлі түсінбейді. Мен оны қалай қолдасам, күйеуім де мені қолдайды. Үйде көп болмаған кездері оның орнын демалыста отбасыммен уақыт өткізу арқылы толтыруға тырысамын. Отбасым мені қолдайды және біз бәріміз бір кемеде екенімізді түсінеміз. Оны қатты шайқамауға тырысамыз.

- Сіздің мінезіңіз қандай? Сіздің өте қатал екеніңізді сотта көрдік. Бірақ Астананы аралап жүрген видеоңыз, жылы жазбаңыз басқа адам екеніңізді аңғартады.

- Келісемін, процесс кезінде қаталмын, бірақ өмірде мүлдем басқашамын. Бірақ айтайын дегенім, сотта мен мемлекеттік айыптаушы, прокурормын, қызметтемін. Және бұл маған белгілі бір жауапкершілік жүктейді. Жалпы мен өз жұмысымды жақсы көремін. Ал қызметтің абыройына, тікелей біздің жұмысымызға қатысты барлық нәрсені мен өте өткір және ауыр қабылдаймын. Бізге қатысты әділетсіз шағымдар болса, бірден жауап қайтарамын.

Бәлкім, әділдік, барлығы "дұрыс болуы керек" деген ата-анам үйреткен қағидалар шығар, бұл барлығы менің жұмысыма қатты әсер етеді... Сондықтан, бір жерде сот барысында "дұрыс емес" сәттерді жасырмадым. Бірақ өмірде погонды шешкенде мен анамын, мен жармын, ата-анамның қызымын, келінмін. Мен де басқалар сияқтымын: мен де солай қуанамын, солай жылаймын, солай ұрсысып қаламын.

– Екі қызыңыз бар. Сіз тұрмыстық зорлық-зомбылық ісі бойынша сот ісін жүргізгендіктен, қыздарыңызға не айтар едіңіз?

– Қыздар, ең алдымен, қорықпай, бей-жай қарамай, өзін қорғай білуі керек. Білесіз бе, мен бұл туралы ойлаған да жоқпын... Олар әлі кішкентай. Олар қазір ересектердің мұндай әңгімелерін түсінбеуі мүмкін. Бірақ мен олармен бұл туралы міндетті түрде сөйлесемін және үйретемін.

- Сүйікті кітаптарыңыз бен музыкаңыз қандай?

– Менің есімде қалған, өмірімде қолданатын фильмдер бар. "Қыз-жігіт" фильмінде басты кейіпкер Ғалия болды. Ол маған шынымен ұнайды, ол рухы жағынан маған жақын.

– Өзіңіз де қыз-жігіт сияқтысыз деп айтқым келген.

- Рахмет. Мектеп кезі болса керек, бастауыш сыныпта оқып жүргенімде осы фильмді көргенмін. Бірақ ол әлі есімде. "Менің атым Қожа" - маған да қатты ұнайды, өте жақсы фильм... Мен кітап оқығанды ұнатамын. "Көшпенділер". Ал "Абай жолы" үстелімде тұратын кітаптардың бірі.

– Тағы "Қара сөздер" де шығар...

- Ол менің сөмкемде үнемі өзіммен жүретін кітап. Мен мектепті 16 жасымда бітірдім, анам осы "Қара сөздер" кітабын сөмкеме салып: "Айжан, саған қиын кезде, мұңайғанда, қызғаныш сияқты сезімдер болса, Абайға бет бұр, оқы" деді. Мен оны 16-18 жаста түсінбедім. Мен оқыдым, бірақ бастапқыда мұндай түсінбедім. Сосын жұмыс істей бастағанда...

– Соңғы сөзіңізде дәйексөз бекер айтылмаса керек...

– Иә, Абай... Сот жарыссөзіне дайындалып жатқанда, Абайдың 14-ші сөзін келтіру керек деген ой бірден келді, өйткені онда сотталушылардың мінез-құлқы туралы айтылған шығар. Міне, Абайдың сонау, шалғай заманда айтқаны – намыстан ешқашан бас тартпау керек. Бұл ең бастысы...

– Процесс туралы айтайық. Тергеу қалай өтті және Бишімбаев ісіне қалай келдіңіз? Бұл сот процесіне прокурор болып қалай тағайындалдыңыз?

- Тергеудің қалай өткенін айта алмаймын, өйткені мен бұл іс бойынша процессуалдық прокурор болған жоқпын. Бірақ бұл жерде өз ісінің кәсіби маманы, тергеуші Әлима Жамалиеваның рөлі зор екенін айта кеткен жөн. Ол тергеу жүргізді. Ол үлкен жұмыс атқарды. Ол мемлекеттік айыптаушылардан да мақтауға лайық. Мен іс сотқа жіберілген кезде араластым. Аймағанованың тағылған айыпты қолдайтыны туралы басшылықтан нұсқау болды.

- Қорқыныш болды ма?

- Жоқ. Ешқандай қорқыныш болған жоқ, өйткені бұл жүздеген жағдайдың бірі болды. Қорқыныш кейінірек, процестің өзінде пайда болды. Өйткені қысым болды, білесіз бе. Іс жария болғандықтан біраз қысым болды. Қорқыныш болған жоқ.

– Процестің ұйымдастырылуына қандай баға бересіз? 

- Процесс жоғары деңгейде ұйымдастырылды. Бұл Қазақстан тарихында бірінші рет көрсетіліп жатқанын ескерсек... Ескеретін тұстар аз емес еді... Барлық микрофон, соттың сот отырысын өткізудің өзі кәсіби жоғары деңгейде өтті.

– Бұған дейін адвокаттармен, судьялармен кездестіңіз бе?

– Әрине, Айжан Әділқызымен кездестік. Ол өз саласының кәсіби маманы. Оның процесі әрқашан анық, түсінікті және әрқашан тәртібі жоғары. Ал адвокаттардың ешқайсын кездестірмедім. Қорғаушы да, жәбірленушілер жағынан да. Бірақ мен Байжановтың адвокаты Секеровпен кездестім... Сондай-ақ алқабилер қатысуымен өткен сотта.

- Бишімбаевтың қорғанысынан түрлі тартыстар болды. Бұл болашақта сіздердің қарым-қатынастарыңызға қалай әсер етеді? 

- Сот талқылауы барысында әрбір қатысушы өзіне жүктелген функцияны орындайды. Адвокаттар қорғайды, прокурорлар айыптайды. Сот залының қабырғаларының сыртында біз қарапайым адамдармыз... Сондықтан бұл жерде жеке көзқарастар болмауы керек... Адвокаттар өз жұмысын атқарды, жақсы істеді.

– Процестің негізгі тұстары қандай, сіздің ойыңызша?

– Қылмыстық сотта барлық аспектілер іргелі болып саналады.

- Процестің шарықтау кезеңі?

– Меніңше, Бишімбаевтың телефонының құпия сөзін бергені.

Содан кейін бейнежазбалар сот барысында зерттелді. Бұл күтпеген жайт болды. Бұл айыпты күшейтті.

-Үкім шықты. Үкімге қандай баға бересіз?

– Алқабилер үкіміне көңіліміз толды.

– Бұл жеңіс деп айта аласыз ба?

– Жеңіс деген үлкен сөз деп ойлаймын. Бірақ біз алқабилер үкіміне қанағаттандық. Жеңімпаздар да, жеңілгендер де жоқ.

- Бишімбаевтың адвокаттарының алдағы әрекетін қалай болжайсыз?

– Олар кез келген жағдайда үкімге шағымданады деп ойлаймын. Бірақ менің ойымша, үкімде  өзгеріс болмайды. Жалпы, ол ешқандай өзгерістерге ұшырамауы мүмкін.

– Мемлекеттік айыптау тарапы бір бап бойынша 20 жыл, екінші бап бойынша 7 жыл сұрады ма?

– Иә, біз 99-бапты басшылыққа алдық – 20 жылға бас бостандығынан айыру, 110-бап бойынша
– 7 жыл. Ішінара толықтыру арқылы – Қылмыстық кодекстің 58-бабы – біз ақыры 24 жылға бас бостандығынан айыруды сұрадық. Бұл максималды кезеңге жақын мерзім...

24 жыл ұзақ уақыт, сондықтан жеткілікті әрі әділ жаза.

- Сотта сіз Бишімбаевтың қатесі туралы айттыңыз...

- Оның фаталды қателігі - ол бізге телефонның құпия сөзін бергені. Бұл бейнелердің барлығы көрсетілді. Ол минут сайын түсіріп жатқан 27 бейне... Менің ойымша, ол қатты мас болған. Бұл бейнелерді түсіргенін ұмытып кеткен.

Ал екінші фактор - ол мұны жүйелі түрде жасады. Біздің қырағылығымыз әлсірейді. Бишімбаевпен болған жағдай солай болды.

– Сіздің реакцияларыңызды бақылап отырдық, кейде тітіркеніп, ашуланып, есекрту алғаныңызды көрдік.

– Сот маған дұрыс ескерту жариялады, бәрі объективті. Бірақ мен сізге мынаны айтайын. Алқабилер сотында менің мінез-құлқым эмоционалды - бұл ажырамас бөлігі деуге болады. Кейбіреулер бұл кәсіби әрекет емес дейді, бірақ мен олай ойламаймын. Өйткені алқабилер – біздің заң саласымыздан алыс адамдар.

Ал біздің бұл құрғақ заңды тілімізді олар үшін эмоционалды мәлімдемелермен сұйылту керек, осылайша біз келтіретін фактілер мен дәлелдер олардың санасында берік және ұзақ уақыт жатуы үшін. Бұл менің жеке мінез-құлық тактикам.

– Қорытынды баяндамаға қалай дайындалдыңыз?

- Біз тыңғылықты дайындалдық. Осы жерде біз Астана прокуратурасының басшылығына шексіз алғысымызды білдіруіміз керек. Іс Бас прокурор Берік Ноғайұлы Асыловтың бақылауында болды. Бұл прокурор Саяхат Нұрбековпен жұмысымыз. Бұл ортақ нәтиже.

– Сіздің сөзіңізден кейін көптеген пікір айтылып, көптеген адам, тіпті шетел елдегі адамдар да сізге деген алғыстарын білдіріп жатты...

– Мен бұл менің жұмысым деп айтар едім. Қалай жеткізерімді білмеймін. Мен жұмысымды қатты жақсы көремін. Егер мен бірдеңе жасасам, оны толық жауапкершілікпен істеймін.
Мен қолдан келмейтін нәрсе істеген жоқпын. Неліктен бұл қоғамдық қызығушылықты тудырды? Өйткені адамдар мұны бұрын көрмеген. Бірақ бұл іс менің айыптауды қолдаған жүздеген істерімнің бірі. Жалпы, біздің прокуратурада лайықты тұлғалар, өз ісінің кәсіби мамандары көп.

– Судьяға қоқан-лоққы болды деген ақпарат болды. Сізге осындай қауіп-қатерлер төнді ме?

- Жоқ, болмады.

– Айжан, осы жайды нақтылай кетсек: кеше Бишімбаевтың шартты түрде мерзімінен бұрын босатылуына байланысты келіспеушіліктер туындады. Бұл қандай жағдайларда мүмкін және қандай жағдайларда мүмкін емес?

– Бишімбаевтың шартты түрде мерзімінен бұрын босату туралы өтініш беру құқығы болуы үшін ол жазасын өтеу мерзімінің кемінде 2/3 бөлігін өтеуі керек. Ал бұл 16 жыл. Бұл құқыққа ие болу үшін ол бұл жазаны мінсіз өтеуі керек. Оның үстіне, жазасын өтеу кезінде қандай да бір ынталандырулар бар. Үшіншіден, сот өтінішхатты беру кезінде шартты түрде мерзімінен бұрын босату туралы арызды қарау кезінде жәбірленушінің пікірін ескереді.

- Сот жәбірленушінің туыстарына хабарлама жібере ме?

– Иә, сот өтінішхатты қарау процесін белгілеу кезінде процеске қатысушылардың барлығын, соның ішінде осы қылмыстық іс бойынша жәбірленушіні хабардар етеді. Сот отырысында өтінішті қарау кезінде жәбірленуші тараптың пікірі басты мәселе болмақ... Бұл еш жерде заңмен бекітілмеген, бірақ бұл адамға қарсы қылмыс болғандықтан, сотталғанның өтініштерін одан әрі қарау кезінде бұл процестен зардап шеккендердің пікірі қажет емес, бірақ сотпен ескеріледі. Есепке алынуы мүмкін.

- Сізге қайта оралайық. Айтыңызшы, бұл процесс сіздің өміріңізді қалай өзгертті және ол біздің қоғамға қалай әсер етті?

- Маған ба... мен өз жұмысымды істеп жатырмын. Менің мойныма, бізге үлкен жауапкершілік түсті. Бұл, әрине, кейбір жерлерде тіпті қорқынышты, әйелдік тұрғыдан қорқынышты.

- Сот процесі біздің әйелдер үшін үміт сәулесіне айналған шығар, олар енді батыл сөйлей алады...

– Иә, дұрыс айтасыз. Тұрмыстық зорлық-зомбылық - артып келе жатқан мәселе, жылына бірнеше жүздеген жағдай тіркеледі, бұл факт. Сондықтан бұл мәселе назарда болады. Бірақ бұлай болмауы керек деп ойлаймын...

Осы процесстен кейін әйелдер құқық қорғау органдарына хабарласудың бекер емесін, керісінше хабарласу керек, проблемаларды айту керек екенін түсінеді деп сенемін... Менің ойымша, қазір кез келген отандық тиран қолын көтермес бұрын ойланады.

– Мұндай зорлық-зомбылықтың алдын алу үшін не істеу керек?

– Ең алдымен бұл бәрі отбасынан басталады. Біз білімді қоғамды тәрбиелеуіміз керек, әйелге қол көтерудің дұрыс емес екенін жігіттерге үйде түсіндіріп, тәрбиелеуіміз керек...

– Қазіргі танымалдығыңызды пайдаланып, қазақстандық әйелдердің өмірін жақсартуға тырысасыз ба?

– Ең алдымен өз жұмысымды орындадым. Әрі қарай да өз жұмысымды жалғастырып, оны жақсы, мінсіз атқарғым келеді. Ал жалпы, менің ойымша, әрқайсымыз – мұғалім, дәрігер – өз жұмысымызды жақсы атқарсақ, онда біздің әлем де жақсырақ болады.

- Атақты болу сіздің өміріңізге және жақын адамдарыңыздың өміріне қалай әсер етті?

- Мен жұлдыз ауыруымен мүлде ауырмайтындардың бірі шығармын. Қазір танымалсың, ертең жоқсың.

Ата-анамыз бізді тыныш қуану керек деп өсірді. Менің әке-шешем Петропавлда тұрады, мен олардың қызы деп жарияламайды, үндемей қуанып жүр... Бұл туралы маған айтпайды, мүлде сөйлеспейміз, ата-анам көз тимесін деп қорқады. Ата-анамның айналасындағы кейбір адамдар менің олардың қызы екенімді де білмейді. Менің ата-анам сондай зиялы.

– Олар да процесті қадағалады ма?

- Анам әдетте: "Мен қарауға қорқамын, сабыр сақтап қарай алмаймын", - дейді. Ол уайымдайды, ана ғой. Олар басынан аяғына дейін қарамады.

- Менің ойымша, олар сізді мақтан тұтады.

– Бұл туралы маған айтпайды, бірақ солай деп сенемін.

– Танымалдылығыңыздың қандай кемшіліктері бар?

– Кемшіліктері – бұл процесте елдің назарында болғанымыз шығар, өйткені процесс жалпыға ортақ. Ал қазір тіпті жұмыстан тыс, процестен тыс әр қадам да қадағаланатын сияқты. Ал көшеде... Саяхат Нұрбеков екеумізге осындай қолдау көрсеткен қоғамға шексіз алғысымды білдіргім келеді. Процестің өзі қиын емес. Қиындығы оның көпшілікке арналғанында болды.

Қоғам тарапынан қысым болды, кей жерде сын айтылды. Қатты сын айтылды, бірақ қоғамның арқасында біз өзімізді ұстадық. Мен оларға үлкен алғысымды білдіргім келеді және бас иемін. Бұл енжарлық емес шығар. Бұл дұрыс, менің ойымша.

– Әріптесіңіз Саяхат туралы айтып берсеңіз. Сіздерде өте жақсы тандем қалыптасты.

– Біз бір-бірімізді толықтыратын шығармыз. Біз онымен алты айдан аса уақыт жұмыс істедік. Бұл біздің сотта мемлекеттік айыптауды қолдайтын алғашқы бірлескен процесіміз. Ол білікті прокурор. Мен оны тіпті өзімнен де танымал дер едім. Оның айыптауды қолдаған көптеген атышулы істері де бар. Мен оны қатты құрметтеймін. Керемет адам, балаларының әкесі.

- Сіз әлі қандай процестермен айналысып жатырсыз? Сіз айтуға болатын ең шулы істер қайсы?

– Мен қалалық прокуратураға жарты жыл бұрын ауыстым... Менің есебімде атышулы істер өте көп. Жаңа туған баласын өлтірген ана болған. Жүрексіз, эмоциясыз әйелді бірінші рет көрдім.
Адамның АИТВ жұқтырған жағдайлары да болды. Бұл эмоционалды қиын процесс болды. Менің тәжірибемде іс жүзінде бүкіл Қылмыстық кодекс болды. Барлық істерге мемлекеттік айыптаушы ретінде қатыстым.

– Егер сізге кенет саясатқа араласу туралы ұсыныс түссе...

- Мен бұл туралы мүлде ойлаған жоқпын және ойламаймын да. Жалпы, мен істің адамымын. Ал, осында, прокуратурада жұмыс істеп, өз жұмысымды көріп, оның нәтижесін көріп отырмын. Бұл, бәлкім, менің басқа нәрселерді әлі қарастырмайтын негізгі мәселем.

Абай айтқандай, "Сен де - бір кірпіш, дүниеге, кетігін тап та, бар қалан!". Мен бүгін өз орнымды таптым деп ойлаймын.

– Айжан, сізге жіне сіздің жұмысыңызға шынайы тәнтімін. Эмоциялық интеллектіңізді сақтай алғаныңыз үшін рахмет... Осындай күрделі салада жұмыс істегенде эмоцияның болуы өте маңызды.

Жаңалықтарды бәрінен бұрын біліп отырғыңыз келсе, Telegram-арнамызға жазылыңыз!