Ұрлық, ұят, ынсап, пейіл туралы (II бөлім)

Қысқа жіп күрмеуге келмейді.

***

Жарлының жалғыз қозысын қасқыр жейді.

***

Жоққа тұз да қат.

***

Жарлының аузы аққа тисе,

Мұрны қанайды.

***

Байды өркөкіректік өлтірер.

***

Жарлы кісі жаманар,

Жаманар да, қуанар.

***

Ұры байымас,

Сұқ семірмес.

***

Сорлыға сорпа да жетпейді.

***

Жарлы атқа мінсе, «Қайдан алды» дер,

Бай атқа мінсе, « Құтты болсын» дер.

***

Құлан құдыққа құласа,

Құлағына құрбаққа ойнайды.

***

Не жоқ болса, сол қат.

***

Қазаншының еркі бар,

Қайдан құлақ шығарса.

***

Жеген аз, жегізген көп.

***

Күштіге тәңір жоқ.

***

Екі ұштыны бір күшті қосады.

***

Кеме келгенде,

Қайық судан шығады.

***

Көргенді көптеген жеңеді.

***

Асың барда ел таны,

Атың барда жер таны.

***

Етігі жаман төрге шыға алмас,

Жеңі жаман ас іше алмас.

***

Аллаңнан ойбайым тыныш.

***

Байдан пайда құтылмас.

***

Өзі тойса да, көзі тоймайды.

***

Әулие қасындағысын қолтықтайды.

***

Мың күн жұмақтан, бір күн тірлік артық.

***

Алыстағы әулиеден,

Жақындағы машайық артық.

***

Сен құдайға жеткенше,

Мен үйге жетем.

***

Қарғыстан кісі қлмейді.

***

Құр алғыс азық болмайды.

***

Алла бермегенді, молда бермейді.

***

Қарғаннан құр қалар.

***

Жын соққаннан, мың соққан жаман.

***

Байдың мыңын көрмей,

Жалғыздың жалғызын көреді.

***

Хан еріксе, қара халық ханның ойыншығы болады.

***

Әр ханның тұсында,

Бір сұрқылтай.