Мұхтар Шерім. "Кітап тіліндегі махаббат"

Белгілі сатирик Мұхтар Шерімнің қазақ әдеби шығармаларын шебер баяндай отырып жеткізген "кітап тіліндегі махаббатын" оқып, бір күліп алыңыздар!

«Абай жолымен» келе жатқанмын. Ғабит Мүсіреповтің «Ұлпанын» кездес­тіріп қалдым. Бұрыннан танимын ғой, жөн сұрасам, эпостық жырдағы – «Баян сұлу» сауда орталығында Мұхтар Мағауиннің «Аласапыраны» (Менеджер дегенім ғой..) болып жұмыс істеп жатыр екен. Өзімше «движение» жасағым келіп кетті. Сәбит Мұқановтың «Мөлдір махаббатын» басым­нан өткеріп тұрмын. Баяғыда Тынымбай Нұрмағанбетовтің «Ата қонысына» бар­ғанымда, бір рет көргенмін. Бойжетіп қалыпты. 

Спандияр Көбеевтің «Қалың малын» төлеп, үйленіп алсам ба екен? Әй, бірақ, қу кедейшілік-ай, Бейімбет Майлин­нің «Сексен сомы» жетпейді ғой. Мейлі, Мағжанның «Батыр Баяны» сияқты өліп кетсем де шіреніп тұруым керек қой. Өлгені құрысын, Бердібек Соқпақбаев жазып кеткен: «Өлгендер қайтып келмейді»… 

Шынымды айтсам, Әбдіжәміл Нұрпейі­совтің «Қан мен теріндей» терлеп кеттім. Қыз да үндемейді.Тұтқабай Иман­бековтің «Тұт ағашының көлеңкесінде» әлі тұрмыз. Бұл қыз маған Мұқағали Мақа­таевтың «Арманы» сияқты ма? Жоқ әлде, Шыңғыс Айтматовтың «Жан пидасы» дегендей, алып қашсам ба? Сотталып кетемін-ау! Рымғали Нұрғалидың «Аяқ­талмаған трагедиясы» болып жүрсем ше? Не деп кеттім? Сәкен Иманасов сияқты «Айтар едім», бірақ, тілім күрмеліп… 

13–Кешіріңіз, Теодор Драйзердің «Аяулы Керриіне» ұқсайды екенсіз…– дедім мен. 
– Ағай, Халлдор Лакснесстің «Арма­нын аңсаған жандар» күйін кешкен жал­ғыз сіз емес… – деді бойжеткен назда­нып. 
–Кешіріңіз, Әзілхан Нұршайықовтың «Махаббат қызық, мол жылдарын» бас­тасақ қайтеді? –деп әзілдедім мен де. 
–Мұстафиннің «Миллионері» бол­саңыз, көреміз… 
–Хамит Ерғалиевше «Біздің ауылдың қызы» ғой, қарапайым қарындасты жолық­тырдым деп ойлап тұрсам… Ақшаны ғана ойлағанша, Бекхожиннің «Мәриям Жагор қызынан» үлгі алсаңыз еді! 

–Ағай деймін, әзілді көтере алмайсыз ба, жүдә Тахауи Ақтановтың «Қаһарлы күндеріне» ұқсап барасыз… 
–Ілияс Есенберлиннің «Жантала­сындай» жармасып жатқаным ғой, қарындас… 
–Немене, Сәкен Жүнісовтің «Ақан серісі» ме едіңіз? 
–Айтпақшы, қолыңыз бос па? Кафеге барып, Роллан Сейсенбаевтың «Түнгі диалогын» бастасақ? 
– Мұратбековтің «Ай туар алдында» ма? 
–Ия. Ғабит Мүсіреповтің «Кездеспей кеткен бір бейнесіндей» ах ұрып қалмайын деп… 
–Жарайды… Шексипирдің «Корль Лиріндей» қоймадыңыз ғой. 

— О, «Мөлдір махаббат!» «О, Махаббат қызық мол жылдар»! Мақатаевтың «Аққу­лары ұйықтағанда» «Ұлпанның» қыпша белінен қапсыра құшақтап, Қали Сәр­сенбайдың «Тұлға – тағдырындай» бол­масам да, кеудемді кере ұстап, «Оянған Өлке» – Шымқаланың шырайлы көше­лерінде «Алмас қылыштай» жарқырап келе жаттым… О, Махаббат!