Әйел бұрыштан айнала бергенде, лифттің есігі жабылып бара жатты. Ол: «Сәл кідіре тұрыңыз» деп дыбыстады да, ұзын көйлегін жоғары көтере, қадамын тездете түсті. Әйел лифт ішінен бір қолдың шығып, енді ғана жабыла берген есікті еппен тосып қалғанын байқады. Әлгі барбиған, саусақтары быртиған орта жас ер адамның қолы еді.
Әйел еркекке қарап күлімсіреп, алғыс білдірді де, алтыншы қабатқа шығатын батырманы басты.
ــ Мен де алтыншы қабатқа шығамын, - деді еркек иығын қомдап. Ол алдында тұрған әйелден көз алмай тесіле түсті, әйел тіксініп қалды.
Алтыншы қабат аса көлемді дәрі-дәрмек дүкені еді, әйел тұмау-сырқауға қажетті дәрілерін сатып алмақшы болған.
ــ Дәрі аласыз ба? - деді еркек әйелге тігілген беті сөзге тартқысы келіп.
ــ Иә.
Әйел екі иығын қомдап, көзін көрсеткіш шырақ жаққа тайдырып әкетті. Үшінші қабат.
ــ Сырқаттанып қалдыңыз ба? - деді еркек еш түсінбегендей болып.
ــ Иә.
Әйел теріс айналып, еркекке ту сыртын қаратты. Ендігәрі еркекпен сөйлескісі келмеді, тек лифттің алтыншы қабатқа тезірек жетуін ғана ойлады.
Лифт кенет бейне суық ағысқа жолыққан ұшақтай теңселіп кетті, сосын әп-сәтте-ақ көзге түртіп алса көргісіз қараңғылық орнады.
ــ Құтқарыңдар!
Әйел тамағы жыртылғанша айқайлады.
ــ Айқайламай тұрыңыз, айқайламаңыз, қорықпаңыз... Ант берейін, лифтті мен бұзғаным жоқ... Меніңше әлдебір жерінен кілтипан шыққан сияқты, электр жолы тоқтағанға ұқсамайды, тоқ тоқтаса, бүйтіп тосын сілкінбес еді, - деді еркек.
Әйелдің ащы айқайы басылып сала берді. Ол лифттің бесінші қабат пен алтыншы қабаттың аралығына кептеліп қалғанын аңғарды. Ол қолсозым жердегі тастай қараңғылық ішінде төртпақ денелі бір еркектің тұрғанын біледі. Әйел өзінің сабасына түскенін білдіргісі келді, десе де жүрегі атша тулап сала берді.
ــ Мен қайтемін? - деді әйел өзіне-өзі тіл қатып тұрғандай.
ــ Біз қайтеміз деп сұрауыңыз керек шығар? - деді еркек, қараңғылық ішінен күлкі үйіріп. Оның сөзі біте бере, лифттің іші жарқ етіп ағара бастады. Әйел еркектің шақпақ ұстап тұрғанын көрді. Еркектің бет-әлпеті шақпақтың болымсыз жарығында жылт ете қалды. Ол күліп тұрғанымен де, дардай сұсты еді.
ــ Мен шығамын!
Әйел қорыққаннан көзінен шығып кеткен жасын сүрткіледі.
ــ Менің де шыққым келеді, - Еркек күле сөйледі, - Әйтсе де, біз шығып кете аламыз ба?
ــ Онда біз қайтеміз?
Бұл жолы әйел «біз» деп сөйледі.
ــ Қорықпа, лифттің кінәраты емес пе, олар дереу жөндеп те болар... Біздің жарты сағаттан артық қамалып қалмайтындығымызға сенемін, - деді еркек. Сәлден соң тағы: «Менің қолымнан ұстап тұрсаң да болады» деп қыстырып қойды.
Әйел денесін жиырып, бүрісе түсті.
ــ Қажеті жоқ, шақпағыңызды өшірмесеңіз ғана болғаны... - деді жалма-жан.
Еркек кенет шақпағын өшіре салды.
ــ Және айқайлап жүрмеңіз... Әсте айқайламаңыз... Уақыт тым ұзарса, шақпақ күйіп кетеді... - деді ол.
Шақпақ тағы бір рет оталды, еркектің жүзі от жарығында тағы бір рет күлімдеп көрінді. Еркек:
ــ Бұл жерге әйелім екеуміз келгенбіз, көше аралап тап осында келгенде, біраз дәрі алайын деп... Әйелім шаршаған соң, бірінші қабатта күтіп қалған... Оның менімен бірге шықпағаны жақсы болған екен, - деді.
Әйел ләм-мим демеді.
Жалғасы...
Автор: Джоу Хай Лиан (Қытай жазушысы)
Дайындаған: Сұңқар Ақбоз
Сурет: skai.gr