"Махаббат, қызық мол жылдар" кітабындағы "Қызыл көрпе" өлеңі

Әзілхан Нұршайықовтың "Махаббат, қызық мол жылдар" кітабы – талай жастың жастанып оқыған мөлдір сыры. Кітапта Ербол мен Меңтайдың махаббаты баяндалады. Соның ішінде атақты "Қызыл көрпе" өлеңі бар. Бұл өлеңді Ербол Меңтайға арнап шығарған. Кітаптан үзінді оқып көрейік:

"Көшеде арлы-берлі осылай ыңылдаумен жүріп, өзімнің шорқақ тіл, олақ ұйқасыммен Меңтайға арнап алғаш рет өлең шығарғанымды аңғардым. Әр жерге тоқтай қалып, түрегеп тұрып, қойын дәптеріме тізген үзік-үзік жолдардан "Қызыл көрпе" деген атпен мынандай төрт-бес ауыз өлең құрастырыппын. 

Тәтті ұйқының құшағына беріліп, 
Жатты сұлу шалқасынан керіліп, 
Ақ дидарын, аппақ тәнін көргенде 
Бойым балқып, кетті сезім еліріп.

Ай секілді маңдайдағы қиғаш қас, 
Беттегі мең - сайда жатқан қара тас. 
Дем шығарып кеудесінен жұпардай, 
Қорғасындай толықсиды қарындас.

Ақ етіне қызыл көрпе басылып, 
Көкірегі жатыр екен ашылып: 
Діріл қақты уылжыған қос алма, 
Қара шашы толқындай боп шашылып.

Күнім туып бақ жұлдызым жанатын, 
Қымтап, шымқап, жаным рақаттанатын, 
Болсам етті, әттең дүние-ай, сол көрпе 
Құшып, сүйіп, құмарым бір қанатын.

Дәурен қайда маған оны сүйетін? 
Тым болмаса киімінің киетін, 
Не сол көрпе астарының бір сабақ 
Жібі болсам денесіне тиетін!

1946 жыл".