Туған күн 3
блог
ЛӘЗЗАТ. И-Италия-я. Уаауу, Италияма? Италияға барамыз. Керемет! ҚАЛАМҚАС. Бірақ Италия Францияға жетпейді. Ол жердегі Эйфел мұнарасын айтсайш. Сондай әдемі! БАҒИЛА. Негізі Еуропаның барлық елдері керемет. НҰРЕКЕ. Иә, дұрыс айтасың. Керек болса Ләззатты Еуропаның барлық жерлеріне апаруға дайынмын. (Ажар бұл сөздерді естігенде, қызғаныштан жарылып, өңі бозарып кетті.) АЙМИРА. Тоқта, тоқта! Сендер итальянша тілін білесіңдер ме? ЛӘЗЗАТ. Айтпақшы мен екі-ақ сөз білем. Ciao! Come stay? (Сәлем! Қалайсың?) (Ләззат пен Бағила күліп жіберді) АЖАР. Осы екі сөзден Италияны қатырам дейсіңдер ме? Ол кезде саяхат болмайды ғой. БАҒИЛА. Жоқ, ол жерде тек итальян тілінде ғана емес, ағылшынша да сөйлейді. Біз оны толық білеміз ғой. Негізі қазір қай жерге барсаңда, ағылшын тілі керек. НҰРЕКЕ. Иә, қазіргі 21 ғасырда ағылшын тілін білу мақтаныш емес, өте қажеттілік дейді ғой. Ал қашан Италияға кетесіңдер? БАҒИЛА. Екі аптадан кейін, 10 маусым күні ұшаққа мінеміз. (барлық қонақтар қызық әңгімелер айтып, туған күнге тост айтып рахаттанып күліседі)
3-көрініс Кешкі уақыт. Туған күн әлі жалғасуда. Қонақ бөлмеде қонақтар тортпен шай ішіп әңгімелесіп отыр. АЙМИРА. Торт өте тәтті екен. Дәмі тіл үйіреді. Кім жасады? ОРАЗГҮЛ. Жоқ біз сатып алдық. Қолымыздан келер ме еді? (жымиды) АЙМИРА. Түү Оразгүл, кондитерлік курсын оқы, оқы деп жүргеніме тура бір жыл болған шығар. Бағасы қымбат торттарды сатып алғанша, үйде жасаған әлдеқайда тиімді. ОРАЗГҮЛ. Оған мүлдем уақыт жоқ қой. Әйтпесе оқып алар едім. Бірақ таңертеңнен қара кешке дейін жұмыстамын. Қызымды оқытайын десем сабағы бар. Оның жақында ол Италияға кетеді. ҚАЛАМҚАС. Ал менің қызым оқып алды. Ешқандай уақыт, уақыт деген бос сөздерді айтқан емес. Қазір үйде бірнеше тәттілерді өзі дайындайды. Оның жасаған тәттілері мына сендердің сатып алған қымбат торттарынанан да тәтті. Менің қызым бәріне үлгереді. Ол Ләззат сияқты гүлдердің соңынан жүгіретін ботаник емес. (Ләззаттың көзінше мылжыңдап қоя берді.) ЛӘЗЗАТ. Мұнымен не айтпақсыз Қаламқас ханым? Сіз бұл жерге не үшін не келдіңіз? Туған күніміді тойлау үшін бе я қызыңызды менімен салыстыру үшін бе? (ренжіп) ҚАЛАМҚАС. Ой, не дейді мына қыз? Тәрбие көргенсіңбе өзің? Қонақтардың алдында осылай сөйлей ме екен адам!(айқайлап жіберді) ЛӘЗЗАТ. Біріншіден, менің атым мына қыз емес. Құдайға шүкір атым бар. Екіншіден, мен әке-шешемнен тәрбие көрген қызбын. Үшіншіден мен сіздің алдыңызда жайдан-жай ауыз көпіртіп сөйлеп тұрған жоқпын. Бұл даудың басты себебі сізсіз! (ашу үстінде) (Қаламқас не дерін білмей үнсіз тұрып қалды) АЖАР. Апа, жүр кетейікші бұл жерден. Мұндай туған күнді алғаш көріп тұрмын. Не деген сұмдық! Онсызда мына сасық гүлдердің иісі аңқып тұр. Шығайықшы мына ботаниктің үйінен! (екеуі үйден шықпақшы болды) ЛӘЗЗАТ. Тіліңе ие бол, Ажар. Мұндай ешқандай гүлден сасық иіс шығып тұрған жоқ. Мүмкін мына тіктіріп алған үстіндегі киімдеріңнен шығып тұрған шығар. Алып кетіңдер сыйлықтарыңды, керек емес рахмет! (айқайлап, сыйлықтарды лақтырып жіберді) (екеуі үйден шығып кетті) АЙМИРА. Не деген қонақтар өзі! Бағанадан бері айта алмай тұрған сөздері осы ма? Түү, кешіріңдерші мені. Бәріне өзім кінәлімін. Нем бар еді кондитер, кондитер деп. ОРАЗГҮЛ. Жоға, сен кінәлі емессің. Сен бұоай дегенде де ол олай айтып бастамау керек еді. Өздері құрыс қонақ болып білмейді екен. НҰРЕКЕ. Неге шақырдық екен осы көршілерді? Шақырмау керек еді! Айқай-шу шығарып Ләззаттың туған күнін бұзып жіберді. ЛӘЗЗАТ. Сонда олар менің бөлмемді, гүлдерімді қызғанған ба? Қызғаныштан жарылған ғой. (Ләззат қарқылдап күліп жіберді.) НҰРЕКЕ. Хехе қызымды жылай ма десем, күліп отыр ғой. (күліп) ОРАЗГҮЛ. Жә, болды енді. Одан да шайға бергамот салып, жақсылап тұрып шәй ішейік. (ол асханаға қарай бет алды) БАҒИЛА. Ләззат, Италия туралы айтқанда ана қыздың түрін көрдің бе? Көзі бақырайып шығып кетті. ЛӘЗЗАТ. Иә, қолымыздағы билетті тартып алғысы келген ғой. Өңшең қызғаншақтар! Ажар анасына тартқан екен. ауырады екен ғой. Яғни, адамның мінезі таза болмаса, денсаулығы да таза болмайды. ЛӘЗЗАТ. Қойшы, распа? Бәсе, қазір қыздардың көбісінің бүйрегі ауырады. Орысшалап айтқанда «почка». Мен қызғаншақ емеспін.(жымиды) (Екеуі конақ бөлмене барып шәй ішпекші болды) НҰРЕКЕ. Бүгін болар іс болды. Бәрі өтті, кетті. Оған бола көңілімізді түсірмей-ақ қояйық. Туған күнде ондай-мұндай болып тұрады. АЙМИРА. Иә, дүрыс. Қыз жиырмаға толғанда осындай болады. Яғни, бір мұңайып, бір күліп өткізеді екен. Ал енді шәй ішіп, рахаттанып әңгімелесейік. НҰРЕКЕ.Тоқтай тұрыңдар. Оразгүл ұмытып кетіппіз ғой. Біздің қызымызға керемет сыйлығымыз бар. ЛӘЗЗАТ. Ол не екен? ОРАЗГҮЛ. Алдымен көзіңді жұм да, мына қобдишаны ашып қара. ЛӘЗЗАТ. Түү, көруге асығып барам. (Оразгүл қобдишаны Ләззаттың қолына ұстатты) ОРАЗГҮЛ. Ал енді қобдишаны аш та көзіңді аш. (Ләззат ашып қарады) ЛӘЗЗАТ. Бұл кілт қой. Ненің кілті? НҰРЕКЕ. Кілтте жазулы тұр ғой. (Кілтті оқып көрсе кішкене әріппен «теплица» деп жазылып тұр екен. Мұны көрген Лашынның қуаныштан көзі жасқа толды) ЛАШАН. Бұл жылыжай ғой. ОРАЗГҮЛ. Иә, ол сенікі. Енді оның иесі сенсің! НҰРЕКЕ. Жылыжайдың мекен-жайы сенің оқуыңның жанында. Сонда гүл сатып жұмыс істейсің. ЛӘЗЗАТ. Ой, әке, апа сіздерге көп-көп рахмет. Бұл менің өмірімдегі ең үлкен сыйлық. Мен өте қуаныштымын! Сіздерге өз ризашылығымды қалай жеткізсем екен. Сөзбен жеткізе алмаймын. (ата-анасын құшақтап) НҰРЕКЕ. Ол не дегенің қызым. Біз сен үшін бәрінеде дайынбыз. Бұйырса ендігі туған күнде сен қолыңда көліктің кілті тұрады. (Нұрмаханбет, Оразгүл, Аймира, Бағила төртеуі дастарқан басында отырып Ләззаттың туған күніне тілектер айтуда.) Барлығы қосарлана әндетіп. Туған күніңменен, туған күніңменен, туған күніңменен Ләззат!!!
Соңы
ШЫМЫЛДЫҚ