Шабыт...Мені ештенке шабыттандырмайтын болып жүр. Жүзімде жалған күлкі, шыңайылығын жоғалтқан...Бірде емтихан үстінде жаны ашыған болу керек, Ұстазым: Сен неге осындай болып бара жатсың,-дегенде есімді жидым...Иә, расымен неге менің ұнжырғам түсіп жүр...Мендегі шабыт қайда? Өлең айтып, қарғып секіріп, кітап оқып, ұялы телефонмен екі сағат сөйлесіп, сырласу арқылы шабыттанатын кездерім – ааай...Ал сіз қандай шабыттану тәсілдерін ұсынасыз, сізге не шабыт береді?