Шаршап кетесің кейде

Кабинетте отырм, жұмыс бастан асат, жұмыс столым қағазға толы, мен болсам отырмын компқа бір қарап, терезеге бір қарап, әйтеуір бір түсініксіз жағдай. Терезеден сыртқа қарасам, бәрін тастап кетіп қалғым келет, ештеңеге алаңдамайтын, ештеңені ойламайтын, ешкім ештеңе сұрамайтын, ешкімге сөйлемейтін бір тыныыыыыыш жерге! Миымды тыныштандырыыыыыып демалғым келет! Мүмкін осының барі 2 жылдан бері отпускке шықпағанның әсеріма, әлде өмірімде қызыл, жасыл, сары түстердің жетіспеушілігіма түсіне алмай-ақ қойдым, бір тусініксіз апатия(((. Мидың шаршағаны соншалық кейде, жай ғана қарапайым нарселерге үңіліп, тусіне алмай отырасың! (Уайымдап "глицин кабылдай бастаймба" - деп коям миды істететін).

Осындай кезде адамда "перезагрузка деген перне болсағой" - деп ойлайсың)))