Ғ.Мүсірепұлы мен М.Шаханұлы арасындағы әңгіме

    Қыркүйек айының басы, еңісте күз басталып, сарғыш жапырақтар сән құрса да, тау баурайы әлі көкпеңбек, шырайлы, шұрайлы жазды еске салғандай.

     Ғабең тауға қадала ұзақ қарады.

Сосын Мұхтарға қарап:

    - Төлеген Айбергенұлының ағаштардың қисықтығы мен түзулігінен философия түйетін өлеңі есіңде ме? - деді.

    Мұхтар жатқа оқи жөнелді :

Орман іші.Көз тұнады жарыса өскен ағаштан,

Бірі қисық,бірі түзу,бәрі көкке таласқан

Оқтай түзу кей қарағай көзін жазбай тұрса айдан

Емен,шілік орта жолда омақаса қисайған.

Мен ойланам:егер түзу өспесе кей бәйтерек,

Қисықты да біз тура деп қабылдар ма ек,қайтер ек?

Егерде сен түзуліктер жеңсін десең әлемде

Өзгелердің қисықтығын тура тұрып дәлелде.

    - Ал, біз керісінше , кейде  өзгелердің қисықтығын қисық тұрып дәлелдеуге тырысамыз, - деді Ғабең күрсініп.