Түн келсе
Ұшам қалықтап тағы
Қара аспан – қанаттарымдай
Қаладағы өктем жарықтар... бәрі...
Жолыңа қаратқанын-ай...
Білмеймін неге сор ғашық еді,
Балапан күннен шер - көшем
Жұлдыздар менің көз-жасым еді,
Тамады енді, келмесең.
Кері кететін қадамдарымды-ай,
Кетпегем неге қар болып?..
Сүюге сені жаралғанымды-ай,
Көруге тіптен зар болып.
Өзіңе, айтшы, күлкімін неге?
Үркемін бір түп сенімнен
Қоштасам тағы бұл түніммен де,
Ай үзіп кірпіктерімнен.
Жұлдыз БЕЙСЕКОВА.