Көкбөрі Мүбарак – Әл-Фараби атындағы Қазаққ Ұлттық Университетінің Тарих факультетінің 2курс студенті.
ПАНА
Ұрттап кетеді ақ теңіз ,
Жақын бармашы құлыным..
Адасып жүреді әттең, із..
Теңізді байқамасын жылуың.
Сіңіріп әкетеді сары дала,
Тұманға айналсаң қиын ғой..
Мұнардағы құстар паңдана,
Маған тынышсыз үйірді ой.
Іліп алады көк аспан,
Бері таман тұршы тек қана.
Кеудесіне бұлттар таласқан,
Зеңгірдің астына тоқтама.
Құшақтап алады қара орман,
Жақын барып тұрмашы...
Ағаштарға үбіжік таралған,
Іңірдің жасы құрғашы...
Желпіп кетеді сұры бұлт,
Желкілдей ұшшы бері қарай.
Бұлт көлеңкесіне сүрініп,
Құтылып жеттің, сен қалай?!
Гүңгір етпесін қоңыр тау,
Жүрегіңді алар шошытып.
Кірпігің ерте соғылды-ау,
Үңгірге самдарды жосытып.
Қызыл көбікті қызыл күн,
Көбік шашып кетер бетіңе.
Көкжиекке дейін үзілдім,
Шапақтар шаршайды лепіре.
Белеңгірдегі қалың ала гүл,
Алдап тұр сені боташым.
Тербеліп тұрғандай жаңа күн,
Жбаныш қып келе жатасың.
Қалалардың жасыл желегі,
Татымайды сенің күрмеңе.
Ғимараттардың белеңі,
Жалған тыңдайды, үндеме...
Көңілім ғана аңғаршы,
Сағынышқа әбден боялдым.
Маңайдың бәрі алдамшы,
Құшағымда ғана тұр аяулым...