Қазірдің мұңы...

Қазірдің мұңы көп білесіз,

Жырлаудың өзі де үлкен ұят.

Сананың сансызың көресіз,

Оларды біздерден кім тыйат(ды).

Сөйлеуден шамамыз тым қалды,

Силастық, сырластық жоқ мүлде.

Дамыған болыппыз әйтеуір,

Болмашы нәрсеге бар жүлде.

Жарасқан өзіңе киімін,

Жараспай қалыпты мінезге.

Тақпаймын өзіне жаман мін,

Ерсейші жақсылар ізіне.

Келмейді келісті келбетін,

Өзгеріс байқадым жүзіңнең.

Бояудың паршасы қалды ма?

Жағыпсың қанша сен келісін.

Қазақтың қызы деп тимеймін,

Өзімде солардың бірімін.

Ішімнен қиналам, жердеймін,

Батыстық болғанға ілімін.

Әлемнің силаушы еді жарығын,

Таусылмас айтсаңда қанша жыр.

Ал қазір силайды-ау басқасын,

Көрсетер жоқ шығар өзге қыр.

Дайынмын ауырлау сөздерге,

Бастысы ойымды жеткіздім!

Қақшадай қап-қара көздерге,

Жолдаудай жағымсыз еткіздім