Қайғы да біраздан соң қымсынады,
Тарылып,ауа жетпей тұншығады.
Көкірегің тауыс құстай дүр сілкініп,
Бітелген көмейіңнен үн шығады.
Әдетте, жаңбырдан соң күн шығады!
Өзгеріп бұл әлемнің бояулары,
Білдіріп,жан-дүниеңнің оянғанын.
Қарайсың тіршілікке өзге көзбен,
Қасірет мықты орын оя алмады,
Өмірге құштарлықты жоя алмады!