Қариялар
Әр адамға қымбат күлкі сыйлаған,
Езуінен күлкілерін жимаған.
Балаларын әлпештеген өсіріп
Осы отырған ата-әжеме таң қалам.
Аспандағы жарық күнді көрсеткен,
Сағат пенен әрбір күнді өлшеткен.
Кіп-кішкентай сәби кезден жетелеп,
Бұл өмірдің әр сынына үйреткен.
Жас адамдар аңқау болар,пәк болар
Көп нәрсені ойланбай-ақ жоғалтар.
Бірақ сонда жолымызды өзгертіп,
Ақыл айтып баласын адам қылар.
Баласы оқуға түсті,алыстады
Осы ғой ата-ананың ақ арманы.
Күні-түні Құдайдан тәубе қылар
Сәбиі үшін тау асып,қыр барады.
Құстай боп жылы жаққа бет алған,
Үйінен әрі қарай жолын салған.
Балалар қашықтайды сәл-пәл ғана,
Жүреді сай-салада қуып арман.
Ата-анасы баласын күтеді кеп,
Қашан шаттық,береке әкелер деп.
Бұл арман іске аспайды барлық кезде,
Қадірлей алмайтындар жүреді тек.
Ата-әже,әке-ана жүректері,
Ізгі тілек, тап-таза ниеттері.
Балапанын қанатынан түсірмей,
Әлі тағы көрсетеді биіктерді.
Қариялар,ата-әжем аман жүрсін,
Қадірін қариялардың бала білсін.
Ақ тілекшім,ақылшым,даналарым
Жүректерің лүпілдеп,мәңгі тұрсын!