Аққудың ақтығындай жан анашым,
Ешкім де жете алмайды бағаңа шын
Сыртыңнан бос сөз айтып күндейтіндер,
Дәл солай көлеңкеңді жағаласын.
Гүл көктем нұр шуағын төкті бүгін
Өзіңе тартқан шығар тектілігім
Көрсетпей ақ орамал шаштарыңды
Күн-түні бесік тербеп өтті күнің.
Бал күн ғой, балалығым, шалалығым,
Бойжеттім қуат беріп даналығың
Жүрегің шаттана ма, жан анашым,
Желменен жіберсем мен дала гүлін.
Түн бойы шошығаным шертеді не?
Ояндым құшағыңда ертеңінде...
Ал қазір қорыққанда сені іздесем
Құлыным жармасады етегіме.
Бұл күнде алуан түрлі кісі көшем,
Бірақ мен жан тападым ісіңе тең
Өзің нәр татпасаң да, қарным тоқ деп,
Бір үзім нанды маған ұсынушы ең.
Қу өмір кімге пана бола алған?!
Кеудеге жан анам деп толады арман
Тағдырдың дауылына шайқалмастан
Жүрегі махаббатқа тола болған.
Өзіңнен үйренгенмін сырласуды
Жүрекке жанға айтпайтын жыр жазуды
Үміттің соңғы жасын сарқып ішіп,
Жүзімнен күллі әлемге күн шашуды.
Мен үшін адамдықтың үлгісі сен,
Қазақтың қайсар туған үр қызы ма ең?!
Өрлігің, қайратыңа ұқсаттым мен
Тау басында өсетін гүлді көрсем.
Мейрімің жаулығыңнан жарқырайды
Күніңді әлди деген ән құрайды
Дүниенің бар асылын жинасам да,
Жарығым дегеніңе татымайды.
Рұқсат па туу алыстан жаным десем,
Амандығың – бағасыз бағым десем?!
Құдіреті ақ сүтіңнің арымды әппақ
Алладан кейін сүйіп қадірлесем.
Жұлдыз БЕЙСЕК.