"айға қатты ынтызарлық,ғашықтықтың нышаны"

Әу басында саған ғашық еткен мені,

өз жүрегім,

өз кеудем.

Бақсы тағдыр кектенгенде,

қоспайтынын сезгем мен.

Әу басында мені саған ынтық қылған,

сенің көзің,

сөзің,

тіпті иісің жұпарлау.

қосылмадым,

содан болар,

есім ауып,

баққа кеттім мекендейтін құтандар.

Әу басында маған сені іздеткізген,

қолаң шашың,

қой көзің,

тағы біреу,

Жанкештілеу көзқарас.

Кім біледі , содан кейін,

Көктем келсе мына дүние,

Меніменен Мәжнүніндей қозғалад.

Әу басында саған ғашық қылған мені,

Хауа ананың тамшысындай әрің мен,

күн нұрындай дидарың.

содан шығар,

сенен безіп кетпек түгіл,

ойламауға қимадым.

Ойламауға тіпті ,тіпті ,болмайды екен,

Сүйе алмауға тіпті болмас шынарым.

Негізінде сені сүйіп қалғаныма мен емес,

Әу басында кінәлі...

Кездесу ...

Кездескенде құдай жоқ деп көп әңгіме айтушы ем,

Сенде соны тыңдаушы едің ұйылып.

Содан кейін түн ортада үй жағыма қайтушы  ем,

Жаратқанға сыйынып.

Үй жолында,жолығатын ылғи-ылғи бір кісі,

Екі қолын жазуменен әрлеген.

Болмысымен жаратқанға өкпелеген бұл пішін,

Бауыр етін былтыр ғана жерлеген.

 Қайтарымда,

Үй шығатын,қақпасында моланың бір табы бар,

Кемпір мен шал сырт жағында тұратұғын жол қарап.

Бұл күндері кемпірі өлген ,мола үйдің  шалы бар,

Әй дүние-ай доңғалақ.

Сол жолдар-ай қалалық қып ,мінгестірген іңірге,

Сен қалдың ғой,сені тастап кеткен екем несіне.

Үй жағыңа бастайтын бір жолға түссем бүгінде,

Құдай жайлы әңгімелер түседі кеп есіме.

Күлік уақыт,бір-ақ сәтте,бір-ақ сәтте  кісінеп,

Тірі адамдар қонағынан өлі болып тарасты-ақ.

Мен есейдім ырдуменен тартып,ішіп от,

Сен бойжеттің үйдің маңын аластап.

Махаббат-ай ауру қылған,өзің үшін жаралса ем,

Сырғалымға сөз айтқызбас мылқаулық.

Құдай берген көздеріңе ұзақ-ұзақ қараушы ем,

Құдай жайлы әңгімені сылтау ғып

Солай болды,ырду уақыт,арты ащы,басы бақ,

Сол бір жолды көрген кезде жұпарыңа қанды дем.

Бұл күндері саған қалай,

Маған оттай басылады,

Құдай жайлы айтылатын  әңгіме.

Ай қарау...

ай аспанда ,аққу қанат сияқтанып қалықтап,

сенің маған көзқарасыңдай шақырады жарыққа.

мен бейбақ-ау сенің менен кеткеніңді ұмытып,

сауып ішем көп мұңымның бұлытын.

сенде маған айтушы едің,

 мұның көп деп бұрында,

ал мен болсам екеумізді көк пен жерге теңейтін ем,

ақымақ,

екеуі де қосылмаған,

сену керек ырымға.

ай астында ,

қарашы ей,

екі ғашық тұр ғой әне табысып,

 бір беймәлім күйге түскен еріндей.

негізінде көп ақындар өледі екен алысып,

махаббат пен ажалға да берілмей.

сен кетіп ең ,

мен әлі де жүрмін мұңға тұсалып,

өзегімді өбектеткен жетім қозы құсалық.

сенде қарғам,мен секілді іңір қайтыс болғанда,

қарайсың ба сол айға?!,

алайда,

айға қатты ынтызарлық ғашықтықтың нышаны.

Сұрша қыз

Сені сүйем ,

Иә сүйем,

Сен осындай жайтқа сен.

Сені көрсе айда өзін сұлумын деп айтпас ед,

Сені көрсе күннің көзі шығардай,

Кешіқұрым іңір мініп ұясына қайтпас ед.

Сені сүйем,

Иә сүйем,

Міне осындай бар хәлім,

Сені көрсе жұлдыз біткен атағынан жалтарып.

Жылаушы еді қара түнде,қара беттей қаусарып,

Содай кейін жерге қарап,ұзақ-ұзақ ойланып,

Армандаушы еді,сырғасына айналсақ деп қалқаның.

Сені сүйем,

Иә сүйем,

Сірә бізге керек емес мұнша аңыз,

Жүректерде махаббаттан жарылардай тұрса уыз.

Сезім сынды көктен түскен,

Сәби сынды жүрегіне көктем піскен,

Тек ішімнен айта алам,

Сені сүйем Сұрша қыз...

 Хат