Ата-ананың мейірімділігін аяулы
Аңсады ол жүрегімен жаралы
Көрсем , деді пәк жүрегі елжіреп
Мені әкелген дүниеге әке менен ананы
Тек қана оларды бір көру ғой арманы
Сағыныштан жасаурайды жанары
Көлеңкеде,түсінде де әкеменен ана бейнесі
Мазасыз ой мезі қылды сананы
Түсіндеде көрді әкеменен анасын
Билеп алды осы ойлар санасын
Қайран бала жетімдігін білмеген
Кезіп кетті бала –қиял даласын
Асыранды жылы –мінез бала ғой
Ойнап күлсе еш нәрседе болмайды
Асырап алған ата-ананың ойы тек
Баланы қорғап елін сүйген азаматқып өсіру
Қайран бала білді ме екен осы уақытқа жетерін
Білді ме екен әрқашанда жетім болып өтерін
Бір білмесі байғұс бала білмеді
Түсінде көрген өз анасы менен әкесі екенін