Өмірі зая өткен жан туралы толғаған кітап жайнда туған ой...

   Е, Кітап, ащы шындықтың бетін ашып, адамды жасқа тұншықтыратын, жүрек қылын шертіп, шынайы өмір жолында шынайы жақсылық жасап, шынайы адам болуға тәрбиелейтіндей, өзіңнен адамды жалықтырмайтындай осынша құдіретті болармысың! Көзімді ашып кімнің кім екенін көрсеттің!қаншама асыл кейіпкерлерімнен айырсаң да өзіңе деген қадір қасиетіңнен айырмадың! Сырты төртбұрышты пішінге енген, қарапайым зат секілді болып көрінгенімен, етін ашсаң жақсылыққа ұмтылған жарқ-жұрқ еткен жұлдыздары, жылу беретін күні, түнрген айы, көз талдырмас ғаламшарлары , неше түрлі ғажайыбы бар – Ғаламат екенін ұғынасың! «Азаматтың күші мәңгілікке кетерде әділеті жоқ опасыз дүниені соңғы рет бір тебуге ғана жетті...». Расында да, дүние опасыз, ӨМІРЗАЯ!