Тіл-елдің елдігін,халықтың болашағын,ақыл-ойының кемелдігін,мәдениетін,әдебиетін болашақ ұрпақ пен бүгінгі жасқа,шартарапқа таныту құралы.Тіл-халықтың жаны.Онсыз шықтым деген биігің,астым деген асуың далбаса.
Әр адамның өз пікірі бар.Бұл тақырып аясында бір ғана шығармамен шектеліп қалу жеткіліксіз.Ой-толғауымды қоғамға белгілі тұлғалардың пікіріне қайшы негізде жалғастырамын.Неге?
Сан сойқаннан бабалар балтырынан қан кешіп,бала-шаға аңырап детім қалғандағы түпкі арман,көкейдегі лаулаған от не еді? Боздақтардың мойыны қыл арқанда,жаны-жаудың қылышында,әйелі-дұшпанның борбайында,қымызы-таңдайында,жорғасы-тақымында кеткендегі түбі бір азаттықтың ақ таңы атады-ау деген үміт қайда? "Арым-жанымның садағасы" деп,діні мен тілін,Алласы мен Құранын ұрпағының санасына шегелеп қадаған атаңның тәлімі қайда? Ғасырлар тоғысында жанын қиып,елім деген,жерім деген азаматтардың мұрасын аяқ асты етсек,әліппемізді алмастырсақ,өзгенің көңілін ойлап,тілімізді "латын" етсек, баламызды санасыз,пақыр етсек,Отанымызды отын,отауымызды қоқыр етсек,көрген күніміз,ұрпақ болып алған аманатымыз қане?
"Отанды сүю деген осы болса,
Құрып кетсін жер басып,ұл болғаным!"
"5 жыл ішінде еліміз латын әліпбиіне көшетін болса,көше жазулары да ЭКСПО-ға орай,халықаралық стандарттарға сәйкес болар еді." Халықаралық түркі академиясының президенті Шәкір Ыбырайұлы осылай десе,басқалардан не қайыр? Мен айтамын да,сол келген шетелдік қонақ үшін жағдай жасап,латыншаға көшейік дейді.Әлемнің қай түкпірінде "Қазақтар қонаққа келе жатыр.Алфабитті ауыстырыңдар" -депті?
Ойлап қараңызшы,мейлі,мақұл,латыншаға ауыстық.Бәрі керемет!Еңбектеген баладан бастап игерді.Мектепте де мәселе жоқ.Халықаралық стандарт сақталды.Мемлекетаралық достық келісімдері артты.Ғажап!
Енді сұрақ: 17000 лексиконы бар "Абай жолының" , мол әдеби қазынаның,тарих тағылымдарының,бабалар өсиетінің жайы ғажап деуге келер ма еді? Ерінбей,бүгінгі таңға дейін әрең зерттеп,мағынасын қазған ғалымдардың еңбегін тілмаштарың латыншаға аудара ма? Осынша кітапты,осынша мұраны? Аудармайды. Уақыт өтеді.Ғасырлар жетеді.Адамдар кетеді. Түптің түбінде тіл ақсап,құлауға барады.Ұлтжанды жан ұланға қарады.Елім деп,көзі жылаудан толады. Ұлт қалар,ұлтжандылық жоғалар.Содан соң, ХҮІІ ғасырдағы жау таңдайында кеткен қымызыңның орынын тіліңнің қызығы алмастырар."Жаманның сандырағы келеді". Болашақ-жастардың қолында емес пе еді?
Лайым,Құдайым қазақты бірліктен,билікті есті тірліктен,ұл-қызды намыс пен іріліктен қақпағай!