Бәрі соқыр. Бәрі керең. Тас қала.
Бар наласын жалғыз ғана күз ұғып...
Сағынышы ақтармаған басқаға,
Бара жатты мезгілдің жанарынан үзіліп.
Күн кірпігі түрткілеп, оянғанда жер беті,
Таң самалы тіл қатқан сезіміне шық бейне.
Ал жүректе дір еткен бір арманның келбеті
өкінішке оранды, күз де кетті күтпей де...
Сен де кеттің... Сен де кеттің, Өзің емес,
Баска біреу болмысыңда күн кешіп.
Дәрмені жоқ дертінен безінер еш,
Жүрек қалды жалғыздықпен тілдесіп...
...Кеудесінде үміті бар көктемнен,
Тілсіз хаттың ұшпайтұғын кептері...
Сол еді ғой он сегізім өткерген,
Дерті бөлек, сезім болған өткелі.
Ажар ЕРБОЛҒАН