Өмір шындығы!

Бұл өмірде бәрі басқа, адам да,

Бұл заманда қиын екен жылы қарау адамға.

Кейде тіпті білмей қалам,байқамай,

Кейбіреуі хайуан ба ?адам ба?!

Кей адамдар шыр-пыр қағып,жүгіріп жүр далада,

Кей үйлерге ана керек қамқор болар балаға.

Кей адамдар анасын тастап кезіп жүр,

Қыдырып жүр достарымен мүлдем бөтен қалада.

Біреуі жүр әкесімен қарт адаммен алысып,

Кей қыздар жүр домаланып,анасымен жарысып.

Сондайлар көп,заман неге өзгерді?!

Неге оларды тұрмайды екен іштерінен ар қысып.

Арсыз деген дәрежеге жеткенбіз,

Талай қылық қазақ болып еткеніз.

Жетімдер үйі көбейіп бара жатыр ғой,

Адам емес арсыз едік неткен біз.

Төмендеп барады дәреже мен санамыз,

Адамдықтан адасыпты жолымыз.

Қайдан енді тәртіпті қолға аламыз?!

Қыдырудан босамаса қолымыз...

( Үзінді )