Өмір -ай ...

Бір адамның сыртынан бақыласаң,  ол бақытты, əрдайым шаттыққа толы, қуанып журеді !!! Ал екіншілері болса, унжурғасы тусіп, ешнарсеге көңілі толмай, ренжіп, ашуланып жургені, жəне олардың істеген ісіде алдыға журмейді.... Осының бəрі адамның өз - өзіне деген қарым -қатынасында емеспе ??? Неге басқаға емес өзіне уəде беріп, сөзінде турмайды , тура алмайды??? Өйткені бул өмірде біреуге сөз беріп, соны бузған оңай... Өз - өзін алдаған өте қиыыын,  сол ушін адамдар өздеріне қолда жумсайды... Олардың өзіне деген сенімде жоқ , тіпті жақындарынада сене алмайды... Қуыс кеуде,  журек жоқтық осылардан пайда болса керек... Ойланып қарасам ондай адам жағдай мен жумыстың қундылығын, маңыздылығын,  қажеттілігін ажырата алмайды екен... Қысқасын айтқанда неден бастап,  немен аяқтауды білмейді, міне осыдан бастап "АДАСАДЫ" . Ал , бақыттылар ше ??? Ол жандар ерекше!  Тіпті көздері кулімдеп :) , қуанып жургендері . Қолдарынан келмеседе "Алла қаласа,  буйырғаны" деп қысқа қайырады. Ешнарсені кесіп айтуға болмайтынын, бəрінің бір Алланың қолында турғанын тусініп,  қабылдай алатын жандар.  Мен бул жандардың алдында басымды иемін !!!! Істеген ісіңің реті келмесе , Алланың берері басқа жəне коп дегенді оқыдым. Сол куннен бері,  болмаса,  қайыры бар деп қуанамын!  Ол дəл солай болып, артығымен жақсы болып шығады.  Айтпағым , КІМ НЕГЕ СЕНЕДІ , СОЛ БОЛАДЫ. НЕ ЕКСЕН СОНЫ ОРАСЫН! Алла тагала алдымыздан жарылқасын :))