Біз Үндістанға бет бұрған кезде, біз оны белгілі бір мәдениеті, білімі мен тәрбиесі бар адамдар ретінде қабылдаймыз. Ең бастысы - біздің біліміміз, яғни, тарихта, мәдениетте және өркениет туралы мектепте және университетте алған идеялар. Дәл осы багаж шетелдік мәдени дәстүрлерге деген көзқарасты қалыптастыру кезінде маңызды, өйткені оған сәйкес біз «басқа», «бөтен» деген түсініктерді қалыптастырамыз.
Алғашқы «шығыс философтарын» не алаңдатты, олардың арасында тек қана пікірталастар, полемика ғана емес, сондай -ақ қатал күрес туғызған қандай мәселелер болды? Шамасы, егер саналы адам жер бетінде өмір сүрсе, ол бұл әлемнің не екенін және онда өзінің болмысының мәні неде екенін үнемі сұрайды.
Ғаламның мифологиялық бейнесі шынайы мен иллюзияны ажырата алмады, адамды қоршаған әлемнен айырмады, керісінше, соңғысын жандандырып, оны гуманизациялады. Ең ежелгі мифтер ғарыштың пайда болуын тек биологиялық туумен ұқсастырды. Үндістер үшін бәрі аспан мен жердің үйленуінен басталды. Адам зұлымдықпен негізінен табиғат күштерінің көрінісі ретінде кездеседі, бірақ ол оны тек табиғаттан тыс күштерге жатқызды. Бірақ адамдардың өздері, өзге ұлттар, тіпті руластар жиі зұлымдықтың тасымалдаушысы бола бастағанда, бұл біздің бастапқы идеяларға күмән келтірді. Адамның қайғы–қасіретінің нәтижесі - оның әр түрлі көріністерінде ойлауға, терең мағынаны іздеуге ынталандыру болып шықты.
Осы тұста Будда туралы аңызды айтқан жөн. Гаутама руынан шыққан үнділік шакья тайпасының патшасының баласы Сиддхартха бір күні сарайдың қақпасынан шығып, ақсақалды, қартты, жерлеу рәсімін және ақырында аскетті көрді. Бұл төрт кездесу Сиддхартаны есеңгіретіп тастады, ол бұрын әлемде қайғы бар екенін білмеді және оны сарайдан кетуге және аскеттік өмірді бастауға итермеледі. Ағартушылық оған алты жыл күдіктеніп, ізденуден кейін келді. Будда өмірде азап шегетінін, азаптың себептері бар екенін, азапты тоқтатуға болатынын түсініп, ол үшін одан құтылудың сегіз жолын таңдау керек (бұл төрт асыл ақиқат) деген тұжырымға келді.
Дәстүрлі үнді философиясының бастамасы ретінде «Жоғарғы Брахманды», яғни, «мәңгілікке еніп кеткен тұрмысты» қарастырған. Брахманның шынайы табиғаты қандай деген сұраққа Будда үндемеді, ол метафизикалық мәселелерді талқылаудан бас тартты. Аңыз бойынша, ол жебені кім жібергені және қайдан ұшқаны қызықтырмайтынын айтты, бұл жебе тиген адамды азаптан қалай босатуға болады деген сұраққа ғана жауап беру маңызды екенін айтты. Кейінгі буддистер соған қарамастан шынайы болмыстың бар екенін мойындайды. Будданың кез келген метафизикалық сұрақтарға жауап беруден - бұл үнсіздікті білдірді. Парадокс, жоғарыда айтылғандарға қарамастан, логика саласындағы өздерінің ең шебер екендігін көрсеткен буддистер болды, олардың әдістерін идеологиялық қарсыластарымен полемикада Үндістанда, ал содан кейін буддизм таралған басқа аймақтарда да қолданды.
Авторлары: Жанатаев Данат, әл Фараби атындағы Қазақ ұлттық университетінің доценті, философия ғылымдарының кандидаты
Советхан Айсана, әл Фараби атындағы Қазақ ұлттық университеті, физика-техникалық факультетінің магистранты