Сағат тілдері тоғыз бен он екі сандарын көрсеткенде әдеттегідей ұйқымнан ояндым. Таң айтарлықтай ерекше болмады. Астана уақытымен 10:30да аялдамаға беттейтін әдетім бар еді,бұл күні де дәл сол дағдымнан жаңылмадым. Күнделікті көріп жүрген көрініс бүгін маған ерекше әсер етті.Адамдардан алпыс теңге жинауға асыққан автобустар кезек-кезек келіп жатты. Кондукторлардың терезеден басын шығарып аялдама аттарын орыс тілінде айқайлауы халық үшін әдеттегі дүниеге айналған. Мұқият қарасақ: қазақ жігіті ,Қытай автобусында, орыс тілінде сөйлеп тұр. Бұл көрініс құдды бір мұнай айналымын еске түсіреді.Осы екі көрші елдің бізге әсері көп:бірінің заттарын,бірінің сөздерін жиі пайдаланамыз.Солтүстігімізге Ресей жақын,сондықтан орысша сөйлейміз деп сылтауратамыз,бірақ оңтүстігімізде Қазақстан жақын деп қазақша сөйлеп жүрген орыстарды көремізбе?! Елімізден шыққан тауарларды қытайлықтар пайдаланады деп те айта алмаймыз.Әрине бұл тақырыпты талай адам талқылады,әлі де талқылар. Бір тілейтінім Мәңгілік елдің мәңгілік тақырыбына айналмаса болғаны. Еліктеушілікті қойып еліктететін дәрежеге жетейік.