Мұхтар ШЕРІМ. КӨТІБАР...
блог
Құдай маған әкiмдiктi бере салды, басыма бақтың өзi келе салды. Қалаға әкiм болған күнi ертеңiне орынбасарларымды жинап алдым, “сендер ұйықтап жүре бересiңдер ме?” деп бiраз қинап алдым.
– Халықтың көңiлiн көтеруiмiз керек! Ол үшiн батырларымыздың пәленбай жылдық тойын өткiзейiк. Кiмде қандай ұрандаған ұсыныс бар? – деп сұрадым мен. Орынбасарларымның бiрi ойланып, екiншiсi столды саусағымен тықылдатып, үшiншiсi төбеге қарап қалды.
– Тойбек Таппасұлы, бiз тойшыл халықпыз... Қала қаржысымен той өткiзе-өткiзе шаршадық. Оның үстiне батыстан девальвация келе жатыр.., – дедi бiрiншi орынбасарым.
– Сол Девальвацияны да тойға шақырайық! Көрсiн қазақтың қандай екенiн! –деп салдым мен.
Өзге орынбасарларым үндемейдi. Бiрi саусағын мыжғылап, екiншiсi төбеге қарап...
– Неге Қобыланды батырды тойламасқа? Руы кiм өзi? Ұлы жүз, кiшi жүз, орта жүз? – дедi орынбасарымның бiрi.
– Қамбар батырды тойлайық та. Ол кедейден шыққан...
– Олар эпостық жырлар...
Мен үшiншi орынбасарымның бетiне қарадым.
– Сол Эпос бабамызға ескерткiш орнатуымыз керек! Қамбар батыр қайда туған? Бiлмейсiңдер! Топастар! –деп салдым. Қатты кеттiм-ау деймiн.
– Францияда туған... –деп мырс еттi екiншi орынбасарым.
– Вот, Францияға делегация болып барайық. Ел көремiз, жер көремiз, әрi Қамбар бабамыздың топырағын әкелiп, жерлеймiз... Сүйегiн қазып алып жатуға уақыт жоқ... Тағы кiмде ұсыныс бар?
– Тойды қоя тұрсақ... Қыс келiп қалды. Қаланың жылыту мәселесiн...
– Сендер өзi тойдан неге қашасыңдар? “Айман-Шолпан” жырындағы Көтiбар көкемiздi бiлесiңдер ме? Баяғыда сегiзiншi класта өткенбiз. Сол Көтiбар бабамыздың құрметiне той жасаймыз! Естуiмше, тарихи тұлға көрiнедi!
– Бiр түрлi ыңғайсыз естiледi екен...
– Ештеңе етпейдi. Қазақ баласына Боқбасар деп те қойған ғой! “Көтiбар жылы” дейiк, тамаша пияр! Атымыз шығады. Журналистер жамырай жазады. Тарихта қаламыз!
– Қаржы жағы...
– Батырымыздан несiн аяймыз? Сексен миллион теңге бөлiнсiн...
– Көп емес пе? – дедi екiншi орынбасарым ойланбастан, башкасы iстемейдi осының! Өзiн “отставкаға” жiбере салу керек екен.
– Әй, Айман-Шолпан әпкелерiмiздi де қоса қабат атап өте салмаймыз ба? Солар болмаса, Көтiбар кiм?
– Ендi келiп, Көтекеңе қарсы шығып отырсыз...
Орнымнан ұшып тұрдым.
– Жетер! Көтiбар жылы басталды!
Орынбасарларым жым болды. Қысқасы, идеям менiң зың болды. Көтiбар көкемiздiң тойына келiңiздер!