Терісаққанға барғанда көзіме ең бірінші түскені ауыл балалары болды. Ауылға келген бойда алдымнан күтіп алған олар біз кеткенше жанымда айналсоқтап жүрді. Бірі "сурет түсіріп үйрет" десе, енді бірі "шетелдіктерге сұрағым бар, аудармашы бол" деді. Мен де бекер жүрмей, "Көке, біздің үйге қоныңызшы!", "Көке, атқа отырасыз ба?", "Көке, мә, беласипед!", "Көке, қымыз ішесіз бе?", "Көке, бұл жақ қызық емес, кеттік арғы көшеге!", "Көке, аударыңызсайшы!" - деп "мазамды алған" оларды суретке тартып алған едім. Назар салыңыздар!