Мақпал түн. Құшағын жайған кең дала. Жазықсыз әуен. Өмірім ақ бұлттың арасында қалқып жүргендей. Еріксіз асулар. Мен неге осы көңілсізбін. кеш баста болды көңілсізбін.
Салқын ұрып албырт шақтың төрінен,
Менде сені іздегенмін өм ірден.
Бастан кештім амалым жоқ басқаша,
Не істей алам, мына екі қолыммен.
Мұңайсамда, сағындырма өмірім,
саған ешкім бермес журегінің дүрсілін.
Саған бермес махаббатын қия сап,
Жалғыз ғана жеңе білгін бір өзің.
Мен де ерік жоқ, тауысқанмын барлығын,
Қанша ма рет, беріп едің кезегін.
Сонда менің таңдағаным Құдай-ау,
Уақытымнан ұтылу екенін білмедім.
Жазба мені күнахардын тобына,
Жалынамын жазба махаббатсыз тобына.
Тым болмаса сырттай сүйіп жүрейн,
Ғашық етші сұранамын тағы да.
Көп қой дейді мына менің достарым,
дос көп болса, жалғыз неге жүремін?
Дос болсын деп тілеп жүрмін Алладан,
Жалғыз ғана жалғыз ғана бір сенім.
Ақын емес, жазушы емес мен тегі,
Өлеңші ғой жазып журген өлеңім.
Өмірдегі толғанысты шертіп ап,
Жазып жатыр мына менің жүрегім......