Неге енесің...
Ұмыта алмай жүр-ау сені демесін,
Жазып жатырмын бойға шабыт келгесін.
Енді ғана сені ұмытқан кезімде,
Қайта-қайта түсіме неге енесің.
Табады ғой сөз өзінің егесін,
Жиі-жиі түсіме неге енесің?
Исраил ағам айтып кеткен бір жырда,
Перісің бе,
Жынсың ба,
неменесің?
Өзің ойла бұл қылығың болама,
Өзіме де, түсіме де жолама.
Қайта-қайта кіріп жүрсің перідей,
Кірмей қалсаң аспан түсіп қалама?
Түн жамылып келдің-ау сен төсегіме,
Бәрі есімде бүгінгі де, кешегіде.
Өзгергенсің бұрынғыдай емессің,
Махаббаттың жолыққансың кеселіне.
Жарасып еді сөзімізде, өзіміз
Басқа жанға қарамаушы-еді көзіміз.
Айырылыстық аяқ асты себеп жоқ,
Жанып тұрған ол біздердің кезіміз.
Енді неге кіріп жүрсің түсіме,
Маған емес, кіргін басқа кісіге.
Бір рет емес жиі-жиі кіресің,
Қайранмын мен, сенің осы ісіңе
Жиі-жиі түсіме неге енесің,
Қағып тұрсың жүрегімнің терезесін.
Ұйқымда да мазалайтын сен мені,
Перісің бе,
Жынсың ба,
Неменесің?
Арман ҚҰДАЙБЕРГЕН