Тірісінде қолдау таппай қоғамнан,
Мың өліп,мың тірілді-ау,ақ арман!
Мұқағали өзі өлсе де,сөзі өлмей,
Қазағына,мәңгілікке оралған.
Ақиық,алып,сыршыл ақын атамыз,
Өлеңімен,сусындап біз жанамыз.
Қазағымның қара өлеңін түрленткен,
Ақындардың ақыны ғой,аты аңыз.
Шәмші досы секілденген өмірде,
Талай сырды,іркілтеді-ау көңілге!
Әділетсіз сол сәттерге ұялам,
Тіреп қойған әділдікті өлімге.
Екеуіде бір туары ұлтымның,
Иесі емес жеңіл өнер жылтыңнын.
Туа біткен,тума талант иесі,
Мақтанышы елімменен,жұртымның.