М.Дулатов. «Бақытсыз Жамал» үзінді
Шет шығып сахарадан баспас қадам,
Болады бүйтіп жүріп қашан адам?
Бейхабар ғаламдағы хикматтан,
Тұтқындай қапастағы күні қараң.
Болмайды кемшіліксіз һешбір халық,
Бәрінен кейін қалған қазақ анық.
Басқа жұрт біз секілді жалқау емес,
Ғылыммен қараңғыны етер жарық.
Шығып жүр һәр халықтың талаптысы,
Болмай ма талаптанған әлі-ақ кісі.
Қазақта жазылмайтын бір ауру бар -
Келмейді мінін айтсаң жаратқысы.
Кеудесін мырза десең көтереді,
Бардай-ак құрт ауруы жөтеледі.
Шегінер халық пайдасы деген іске,
Деп айтшы осы сөзді бекер еді?
Оқуға емес жұрттың бәрі құмар,
Оқығаны романды не деп ұғар?
Демеймін жалпақ жұрттың бәрі кеще,
Мағынасын түсінетін бар да шығар.