Менің аксиомаларым

• Адамның жақсы қасиеттерін санамалай берсең бітпейді, дәл сол сияқты жаман қасиеттерін де жиып-терсең сарқылар тұсына жетпейсің...
• Адам бірде жақсы, бірде жаман, бірде мінсіз жақсы да, ал бірде үмітсіз жаман...
• Кей пендешілік адамның ойында қалыпты іс болып көрінеді...
• Менен қарыз алып, қайтармаған адамды кешіре алмаймын. Қарыз ретінде тек ақша деген түсінік емес...
• Жақсы көрген адам лапылдап жанып тұрған от сияқты. Көл-көсір сезімге берлсең күйіп қалуың да мүмкін...
• Істің бәрі де қиын, ақыл айту оңай...
• Жүректен шыққан сөз жүрекке жетпейді, одан да іске асады немесе оттай күйдіреді...
• Менбілемділік әркімде бар, сондықтан ешкім де мінсіз емес...
• Қыздар қызғанбайды, жеккөреді, ұлдар жақсы көрген соң қызғанады...
• Адамның адалдығы – қыл үстіндегі қалт-құлт еткен қауырсындай. Ал оны шеберлігімен бағындырған адам жоқ.
• Кейде болар-болмас қиялға берілемін. Сондағы ой қазақтың сөздері неге бір-біріне ұқсас болды екен деген ой. Мәселен сезім мен төзім. Екі бөлек дүние болғанымен сезімнің өзі төзімнен, төзімнің өзі сезімнен құралады емес пе? Ақындарға льгота!
• «Халық айтса қалып айтпайды», бірақ халық ол тобыр.
• Ағалардың қасында жүрудің еш зияны жоқ...

Түсіндіңіз бе? Кейде өзім де түсінбеймін өзімді...

Айтпақшы, Ақерке... ммм... е жоқ, өзің айтарсың жаңалығыңды...