Мендегі "мен" бе?

Адам өзге жанға қаншалықты ғашық болса да, оған деген сол сүйіспеншілікті айта алмайтын жағдай болады. Айтуы айтады ғой, кейде оған бірінші болып, хабарлама жазып, телефон соғуға бір нәрсе жібермейді. Бәлкім жалған намыс болар, бәлкім "менмендік" болар...

Менде оған өзі хабарласып, телефон соқпаса өзім жаза алмаймын... Бірінші болып жазсам,оның алдында төмендеп қалатындаймын... Ол да солай ойлайды ау шамасы... Себебі, кеше мүлдем хабарсых отырдық. Оның жа соңынан жүгірер қыздар жетерлік болса, менде жігіттердің назарынан тысқары емеспін... Кім кішірею керек?! Қыз бала болса неліктен?!

Алғаш ұнату жайлы сөз айтып, кейін бастауын бастап өстетіндертікі немене?! Өзіме де өзгеге де болмасынның кейпі ме?!Әлде менікі жай ғана күдікшілдік пе?!

Өзгелермен араласпасаң да таңертең "Қайырлы таңын" тілеп, кешке "тәтті ұйықтауымды" жолдайды. Ал одан ештеңе...Аңда-санда бір хабарласады. Есіне түскенде ес жинайтын адамдай... Мұндай қарым-қатынастың жақсылыққа апармасы анық...(жетінші сыныпта оқитын қыздың хатынан үзінді)