Сәлеметсіздер ме? Мені мүмкін ұмытып кеттіңіздер, бәлкім естеріңіздемін...мен қайта келдім. Мен бұрын №49 мектеп-гимназиясында оқушы едім қазір атынан ат үркетін Назарбаев Зияткерлік мектебінің оқушысымын. Иә, бізде оқу қиын. Осы мектепте оқимын деп көп сүйікті істерімді тастап кеттім. Бірақ, ол оған тұрарлықтай нәрсе ғой... Өзімнің бұрынғы блогтарымды оқып, жаұқсылап күліп алдым.
Мен өз мектебімді мақтан тұтамын, 2013-ші жылы ашылса да қазір көп жетістіктері бар. Директорымыз да жас, сондықтан бізді түсінеді, бізбен тең адамдарша араласады. Бірақ оның басына шығып есірмейміз. Менің мектебімнің білім беру деңгейі шынымен де өте жоғары.Шетелдік мұғалімдеріміз де бар. Мен осы мектепке келіп өте көп нәрсе үйрендім.Тіпті өмірімді осы кезге дейін бекер өткізгендей сездім.
Мен неге екенін түсінбеймін бізді, біздің мектепті көп адамдар жек көреді, жақтырмайды. Өткенде, КТЛ оқушыларының біздің мектепті жамандап, өз оқушыларын бізге қарсы айдап салып жатқанын оқығанда қатты ренжідім. Себебі бізде КТЛ,Арыстан, Дарын ешқайсысы туралы жаман сөз айтпаңдар олар да сендер сияқты деп айтады ғой.
Менде қазір тағы бір өиын кезең басталғалы тұр.Мамырдың 10-нан ары қарай мен Мемлекеттік емтихан тапсырамын.Бұл- менің алдағы өмірімді, яғни НЗМ-де қалатын не қалмайтынымды шешетін сынақ.
Сабақтан қатты қиналған кезде НЗМ-нен кеткім келетін. Бірақ менің ол қиналуым болашағыма керек нәрсе ғой деп өзімді тыныштандыратынмын. Ал қазір мүлдем кеткім келмейді. Иә, қазір де қиналып жүрмін , бірақ мен осыған лайықпын. Бүгін ешкім қаламайтындай өмір сүріп, кейін ешкім сүре алмайтындай өмір сүргім келеді.
Менің бұл блогты жазғандағы себебім, сіздерден маған тілектес болып, маған қолдау көрсетулеріңізді сұранамын. Менің НЗМ-де қалғым келеді, ата-анамның, апамның үмітін ақтағым келед,Назарбаев университетіне түсу арманым!
Сіздерге бәріүшін рахмет!!!