Бүгін оны көрген сәтімде көзіме оттай басылды.... Ол жақын болмаса да алыстан-ақ таныдым. Ол да мені таныған шығар, бірақ мені басқамен көргенде не ойлады екен??? Көрген сәтімнен бастап, үйге келгенше көз алдымнан кетпеді. Онымен ең алғашқы танысқан күндерім, оны көргіп келіп, жүрегім алып-ұшқан сәттер, бәрі қалай ұмытылды????? Ол да мені бір көргеннен ұнатты ғой, менің суреттерімді сол күні-ақ соткасына жазып алған еді ғой. Келесі күні қыз бен жігіт болып қол ұстастық қой.. Сонда мұның бәрі өтірік болғаны ма?? Ол өзі емес пе маған шын жүрейікші деген,маған арнап өлеңде айтатын, осының бәрі жалған болғаныма??? Өзімнен де кінә бар ғой, тырнақ астынан кір іздеп.. өзім емес пе оны ренжіткен, қатты сөздер айтып, күзгі баллдан кейінгі өшімді содан алып... Бір күн хабарласпадың деп ренжіткен деөзм гой. Мен жігіттерге бір күн хабарласпадың деп ренжімейтін едім ғой,маған бәрібір еді ғой, неге олай болды екен?! Неге оны ұнататынымды кеш түсіндім?? Енді ештеңе де қайта оралмайды, бәрі кеш, тым кеш. Менің өзім ұнатқан адаммен достығым осылай 7 күн ішінде бітті. Ол да, мен де бір-бірімізді ренжіттік. Ендігісінде онымен кездесіп қалмасам ғой. Бәрін түс секілді ұмытсам екен...