Қызыққа толы көп күндердің бірі

     Сәлеееем Массагет ))))   

    Жұмысқа орналасып бесінші күнді адамдардың неге сонша сарыла күтетінін енді түсіндім)) Ақтауда күн шыжып тұр.. Мен келген басқармада да жұмыс қайнап жатыр екен. Бастапқы күндері бірінші курсқа келгендегідей жалтақтап, ештеңе түсінбей жүрмін.. Біраз адаммен таныстым. Аттары әзірше есте жоқ. Бірақ таныстым))) Ал, бүгін маған айып тағылды. «Көп сөйлемейді екенсіз» дейді. - Ия сондаймын, - дейм. Ішімнен: үйренісіп алайын да))))  Бірнеше күннен соң «сіздерді» «сен» қылып алдым. Тек бірен-саран үлкен кісілерден басқасын. Байқайм ешкімнің өкпесі жоқ )))

       Менің міндетім келген хаттарды тіркеп, кейде телефонға жауап беремін. Ресми сөйлесуден жалыққаным сонша, кейде тұтқаны көтере сап, «үйде ешкім жоқ» дегім келеді.))) Хаттармен дос болып алдым. Енді түсіме кірмесе болар еді.)))

    Күн қызық өтті, енді. Мен түскен автобустан кондукторы да түсіп қалып, автобус кетіп барады. Эх, кондуктордың жүгіргенін көрсеңіз.))) Көп ұзамай автобус тоқтады-ау. Сырттан қарап тұрған адамға қызық көрініс.)))

     Тағы бір қызық жағдайға тап болдым.) Кеңседегі менің орындығым мен басқарма бастығы өтетін аралық тым жақын ба, әйтеуір не керек, жұмыс аяқталуына аз уақыт қалғанда, ол кісінің қалта түймесі мен отырған орындықтың шетіне (анықтап қарамаса  білінбейтін кішкене шегесі бар екен шетінде) тиіп кетіп, үзілді де қалды. Ал керек болса, бастығымыз түймесімен әуре. Осындайда кіріп кететін жер болса.)))) Күлкім келсе де, үнсіз отыра бердім.))) Ол: «Түу, настроением түсіп кетті ғой, поменяйте ей стол» - деді де, шығып кетті. Менің не кінәм бар?!)) Бұл орындықтың да бүгін ертең ауыса қоюы екі талай..)))

     Жұмыс уақыты аяқталып, шыға бергенімде телефон шалған досым «ертең 11.30-да кел, суретке түсеміз» деді. Білмейм сасқаным ба, басқа ма, «таңертеңгі  11.30 ба?» дедім.))) Бұны естіген ол да, мен де еріксіз күлеміз)))

   Жазғы демалыс уақытын жұмыспен өткізген де қызық  екен... Әр күніміз әрдайым қызықтарға толы болсын...)