(Менің ерте ұйықтағым келеді. Есесіне ерте тұрамын... Ал кеш ұйықтасаң,кеш тұрарың да мүмкін... Таңғы сұлықты тамашаламау мен үшін өліммен тең!)
Автор
***
Әлденелер кетпей қойып санамнан,
Ойларымнан төгілуде сан арман.
оңашада сыр бөлісіп өзіммен,
Шектетіліп барам ба осы ғаламнан.
*
Шектетіліп барам ба әлде адамнан,
Құдіретті сезінгендей қаламнан.
Көңілімнің қатпарлары мұң толы,
Қиын екен ақын болып жаралған.
*
Қиын екен өз ойынмен шектелу,
Өзгелерден қалыс қалу,шеттену.
Оңашада жалғыздықтан жабығып,
Өмір,өлім ортасында көкке ену.
*
Қиын екен өзгелермен үндесу,
Өзге әлемде аждаһамен тілдесу.
Өлеңменен періштедей көкке еніп,
Ал өлеңсіз, пенделікпен күн кешу.
*
Қалыс қалып жарықтықтан,серпіннен,
Түнді жарық қылам шабыт өртіммен.
Қиын екен пенделікпен күн кеше,
Туғанда күн аттай алмау сертіңнен.
*
Қиын екен бұрқ ету мен қайралу,
Әлденені ойға алумен,ойлану.
Қаншама рет бұлақтарша сарқырап,
Бір мезетте тартылу мен лайлану.
*
Тұңшықтырып ызаменен кек мені,
Тағы міне келіп отыр сөккелі.
Қиын екен бауырыңдай адамның,
Өзге ортада,өзек жаққа тепкені.
*
Бұралаңдар,бұрылыстар -күтпеген,
Түсінбеймін,кімді айыптап кектенем.
Не көрсем де ,пешенемнің жазуы,
Несіне мен бұл өмірді жек көрем.
*
Топырақтар шаша берсем,көпке мен,
Күресуге дәрмен бар ма,көппенен.
Өмір деген осы міне ,ендеше,
Еңсемді бір түсірмейін текке мен.
Күресейін,күресейін тағы да...
Досжан Нұрболат