Кешіккен көктем...

КЕШІККЕН КӨКТЕМ

Етек – жеңі жиылмай,

Жатып алды кыс мынау.

...Көңіл күй де – бұйырмай,

Қоңыр күйге түстім – ау.

Қытымыр қыс тұр әлі,

Кірпігіне мұз қатып.

Ызғырық жел ұрады,

Тұла бойды сыздатып.

Бізге жеткен көктем жоқ,

Жеткенменен мезгілі.

Жырлағанмен... көк тер боп,

Болмайды екен сөз құны.

Құстар

Хабар бермейді,

Кешігуде көктемім.

Күндіз көргім келмейді,

Күнтізбенің беттерін.

Барып қайттым баққа мың,

Көктем іздеп көшеден.

Іздегенмен таппадым,

Оған куә осы өлең.

Бар бақытты

Биылғы,

Көктем алып келердей.

Көптен күткен сыйымды,

Көктен алып берердей

Күтіп жүрмін мен оны,

Көңілге сол қуаныш.

Жалықтырды себебі,

Жатып алған мына Қыс.

Өлеңді жазған: Қалқаман Сарин Айымғазыұлы

2009-03-20